| Gegenereerd door |
 |
| INDEX | [COLUMNS] | TEKSTEN | BIBLIOGRAFIE | MUSICALS | PODIUM | DISCOGRAFIE | FILMS | RADIO/TV | PERS | NAMEN |
| 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1968 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | [2001] | 2002 |
| COLUMNS | 2001 |
Inleiding: Door de stilte van de avond rijd ik op de brommer van Spaarndam naar Haarlem, langs het Jaagpad. De zegen van juni bestaat louter en alleen al in het feit dat het zo lang licht blijft. Het is bijna windstil na een roerige dag, de hemel is vol wolken, als Hollandse schepen op een oud schilderij en boven de duinen in het westen zie ik de vertrouwde witte bloemkolen opstijgen van de Hoogovens. Het clichébeeld van een idyllische avond is bijna compleet. Als het niet zo onnatuurlijk koud was voor de tijd van het jaar zou ik bijna gelukkig zijn.
Inleiding: Lieve mensen! 't Is alweer vier jaar geleden dat ik zelf het woord tot u heb gericht, in plaats van mijn zogeheten 'baas', de Heer Nijgh. Maar geloof mij, ik niet anders. Het gaat met mijn brildragende huisgenoot namelijk de verkeerde kant uit. Ik weet, want wij katten voelen dat van nature aan, dat hij in het afgelopen jaar 't één en ander te verduren heeft gehad. Daar heb ik alle begrip voor.
Inleiding: Het is me ook dit jaar niet gelukt op vakantie te gaan zonder mezelf eerst in een uiterste staat van overspannen waanzin te hebben gebracht. Goed, door omstandigheden was de tijd die ik had om mijn zeereis voor te bereiden nogal kort, maar verder was het allemaal mijn eigen schuld. Aangezien ik al elf jaar lang vrijgezel ben en niet in het bezit van een rijbewijs, laat staan van een auto, diende ik alles op mijn brommertje in een paar dagen tijds af te raffelen.
Publicatie-datum volgens Nog even en ik zie de hemel weer: 8 september 2001. Dit is onjuist.
Verwijst naar de aanslagen op de Twin Towers en het Pentagon, van
Inleiding: Hoe dom of onderontwikkeld kun je zijn? Tot een week geleden had ik nog nooit van de Twin Towers gehoord. Het vage beeld van de beroemde skyline van Manhattan dat ik in m'n hoofd had kwam zo ongeveer uit de Donald Duck anno 1953, of uit een Peter Stuyvesant-reclamefilm van tien jaar later.
Inleiding: Verleden week belde vriendin N. me ineens op - of ik al wakker was en of ik zin had om met haar te gaan wandelen in Elswout. Pas toen we de poort door waren, realiseerde ik me dat ik daar al vijftien jaar niet meer geweest was. En dat, terwijl ik op nog geen anderhalve kilometer afstand woon. Soms is het nodig dat er iemand ingrijpt in je leven, anders loop je voor je het weet vast.
Inleiding: Het tempo waarin de zekerheden in mijn bestaan onder me vandaan worden gesloopt is me te hoog aan het worden. Niets is meer wat het lijkt. Iedereen met een beetje autoriteit valt door de mand. Postkantoren worden opgedoekt, de brievenbus op het Klokhuisplein is ineens weg, treinen rijden nauwelijks meer. De gulden gaat verdwijnen, onze premier wordt nergens meer uitgenodigd, Nederland staat als één man achter Amerika, maar wordt waarschijnlijk binnenkort opgeheven. Want we zijn een democratie, dus ons wordt niets gevraagd.
Inleiding: Zondag was het Sint-Maarten. U weet wel, onze inheemse versie van Halloween. De kinderen gaan dan met lichtjes langs de deur, vanwege de snoepjes en de pret; niet omdat ze beseffen de zielen van de afgestorvenen voor te stellen die verzoend moeten worden. Voor grote mensen bestaat die dag ook, zij het dichterbij de oorspronkelijke datum, 2 November. Allerzielen.
Inleiding: Ooit, toen ik nog een knaap was, kwam ik thuis met een boekje dat de intrigerende titel droeg 'Het Kapersnest Bloemendaal.' God weet hoe ik er aan kwam; waarschijnlijk van een vriendje bij wie ik in de klas zat op het Kennemer Lyceum. Het betrof een brochure, uitgegeven door de CPN en samengesteld uit een serie artikelen die in 1957 in het dagblad De Waarheid waren verschenen. Prijs: 25 cent.
Inleiding: Voor het slapen gaan maak ik altijd een lijstje. Van de Dingen Die Gedaan Dienen Te Worden. Door mij, dus. Naar de kapper gaan. Kleine huishoudelijke reparaties verrichten. De mensen terugbellen die op mijn antwoordapparaat staan. Dit alles in de wetenschap dat ik morgen het hele lijstje weer vergeten zal zijn, net zoals ik veertig jaar geleden braaf mijn schoolagenda invulde met voornemens waar vervolgens ook niets van terechtkwam. Kortom, het verlanglijstje van een kind.
Inleiding: In de gezellige hoek van het café, waar verleden jaar nog de kerstboom stond, zat ineens de Oude Joop. Een mijnheer van 76, die desondanks zijn bijna terminale leeftijd probeert nog steeds de olijke charmeur uit te hangen.
Foto's en illustratie ontbreken nog.
Verhaal over het leven van Herman Nijgh, de vader van Lennaert.
De illustratie van Herman Nijgh is eerder gepubliceerd, in de kerstbijlage van 24 december 1931 van Leidsch Dagblad. De twee foto's tonen Herman Nijgh. Op een ervan heeft hij de jonge Lennaert op zijn arm.
Knipsels pers:
|
| 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1968 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | [2001] | 2002 |
| INDEX | [COLUMNS] | TEKSTEN | BIBLIOGRAFIE | MUSICALS | PODIUM | DISCOGRAFIE | FILMS | RADIO/TV | PERS | NAMEN |
|
|