- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Gisteren was het feest in wetenschapsland. Alle hooggeleerde heren, alle
professoren Sickbock, Lupardi en Zonnebloem waren uitgerukt en hadden
zich op de een of andere manier meester weten te maken van welk medium
dan ook. De twaalfde februari 2001 moest en zou de geschiedenis ingaan
als de dag van de Grote Ontdekking: het geheim van de menselijke genen
was uiteindelijk ontsluierd! Violen, zing! Trompetten, schal!
Waar het op neerkomt: we blijken helemaal niet zo ingewikkeld in elkaar
te zitten als we dachten. Integendeel: we hebben nauwelijks twee keer
zoveel genen als het fruitvliegje!
Wat ik me in de eerste plaats afvroeg, nadat al die vreugdekreten uit de
radio naast mijn bed tot me waren doorgedrongen, was: hoe het nu toch
kan zijn dat al die hooggeleerden het voor elkaar hebben gekregen om dit
grote nieuws in één klap wereldkundig te maken. En dan ook nog via
elkaar beconcurrerende wetenschappelijke tijdschriften. Dat
veronderstelt een enorm kostbaar en goed doordacht public
relations-apparaat. Gegeven het feit dat u en ik en de meeste gewone
mensen, ondanks alle vage kennis die we over het onderwerp denken te
bezitten, nauwelijks van toeten of blazen weten en niet verder komen dan
de vage bewering 'dat het 'm in de genen zit', is het toch minstens
opmerkelijk te noemen dat iedereen zich zo druk maakt over 'het in kaart
brengen van het menselijk genoom'. Met als klap op de vuurpijl de
conclusie dat we ten slotte toch niet meer zijn dan twee maal een
fruitvliegje.
Wat willen al die witjassen nou eigenlijk? Iets nieuws hebben ze in
ieder geval niet ontdekt. Alle drie de openbaringsgodsdiensten beweren
al eeuwen lang niets anders. 'Stof zijt gij en tot stof zult gij
wederkeren.'
De koran bevat zelfs in extenso het verhaal dat in de bijbel ontbreekt:
God, na alles wat er te scheppen valt geschapen te hebben, besluit als
bekroning van zijn werk de mens te scheppen. Een poppetje van klei. De
engelen zijn het daar niet helemaal mee eens, ze zien de bui zwaar
hangen: 'Die mensen zullen er op aarde een potje van maken!' Maar God is
ijdel en eigenwijs, zoals iedere kunstenaar. De engelen moeten de mens
zelfs aanbidden en voor hem knielen! Goed, de hemelse heerscharen, alle
aartsengelen, engelen, cherubijnen, serafijnen, tronen, kronen, machten,
krachten enz., gaan - na enig morren - door de knieën. Behalve één:
Iblis. Gods luitenant, de trotse aanvoerder van allen, blijft rechtop
staan. Hij die bij Vondel Lucifer heet en elders gewoon Satan of de
duivel.
De dialoog in de koran is verbijsterend direct:
'Waarom buig je niet?' vraagt God aan Iblis.
'Dat kan ik niet!' antwoordt Iblis. 'Omdat u mij uit vuur geschapen hebt
en de mens uit klei!'
'Wees verdoemd!' schreeuwt God.
Was het daar maar bij gebleven, dan liepen we nu nog gezellig in onze
blote bibs rond in de Tuin van Eden.
Maar nee, wat gebeurt er: Iblis vraagt uitstel. En wel tot de jongste
dag, tot het einde der tijden. Hij wil de kans krijgen om Gods ongelijk
te bewijzen door diens uit klei geboetseerde mannetjes en vrouwtjes net
zo te misleiden als hij zichzelf misleid voelt.
Het moet, al die miljarden jaren geleden, een ondeelbaar moment heel
stil zijn geweest.
'Aangenomen!'
De Ene drukt op het knopje van zijn chronometer.
De rest is geschiedenis.
Tweemaal meer dan een fruitvliegje - ik kan het nauwelijks een
ontdekking noemen.
Lennaert Nijgh,
Columnist en tekstschrijver
"(c) 2000 Haarlems Dagblad" [(c) 2001 Haarlems Dagblad]
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
