| Gegenereerd door |
 |
'Ik vind dat die stukjes van jou de laatste tijd zo flauw zijn,' dreinde de oude.
Een kerstboom in het café mag niet meer van de Brandweer, heb ik begrepen. Vanwege Enschedé - een ontploffing in een vuurwerkfabriek - en Volendam, een brand door dennentakken aan een plafond - wat heeft dat te maken met een kerstboom in het café? Allemaal verboden door Hogerhand, in de persoon van driftig pratende vrouwen met te kort haar en van die vreselijke broekrokken tussen hun benen.
Weet u wat ik bedoel? Die types die een woord als 'voedselveiligheid' hebben verzonnen.
't Gaat alsmaar over je kat!' zeurde Oude Joop met dunne stem. 'Ik mis de Ésprit!'
Hij smakte onrein met zijn lippen. Vroeger, een paar jaar geleden dus, zat-ie dan ook tegelijkertijd aan de tieten van de jonge serveerster. Goed, we zijn inmiddels in 2001 en aan alles komt een eind.
'Ouwe Joop!' riep ik dreigend. Altijd leuk als je door je fans herkend wordt, maar ik had de ziekte in vanwege de kerstboom die niet meer mag.
Ik kreeg om kort te gaan 'het scherp in' en sprak: 'Dat jij twee jaar geleden je poes door de dierenarts hebt laten vermoorden, enkel en alleen omdat je dacht dat je dan eerder in aanmerking kwam voor een plaats in dat neo-moderne hofje aan het Spaarne, dat weet ik wel, Joop. Het diertje had je weliswaar zeventien jaar lang trouw gezelschap gehouden, maar een kat is toch niet meer dan een kat, nietwaar? Niet sentimenteel doen. Dat zei je toen tenminste, tussen de krokodillentranen door. Héél dapper van je, Joop! Weet je nog wat ik jou destijds heb toegewenst? Dat je een moeilijk te diagnostiseren inwendige teringziekte mocht krijgen. Waar de dokters lang zoeken naar hadden, uiteraard!'
'Wat doe je nou ineens vervelend tegen me!' mekkerde Joop. Zijn bevende hand tastte vergeefs naar de dij van Chrisje, die nietsvermoedend naast hem was komen zitten.
Ik had er definitief geen zin meer in. Ik wil met december een kerstboom in het café, geen slap geouwehoer over Veiligheid en dergelijke, ik wil ballen en slingers en desnoods echte kaarsjes en als de boel in de hens vliegt, wat dan nog? Ik zag ineens het hoofd van Jan Pronk voor me en toen barstte de bom.
'Ach, laat maar zitten, Joop. Je bent sowieso een lul! Katten, honden, mensen, het kan je geen reet schelen! Allemaal eender, dat zei je immers altijd? Nou, ik ga je iets vertellen: de Vloek van Bastet is over jou! De Vloek van de Onsterfelijke Godin van Boebastis in de Nijldelta! - De Vloek van Haar, die Godin en Kat en Mens in één is; Zij die kan snorren als een spinnewiel, Zij die waakt over het Haardvuur, Zij die met de kindertjes speelt en Zij die zorgt voor de Vreugde en de Muziek. Zij die de graanschuren van Egypte behoedt voor muizen en ratten! Zij zal jou straffen! Zij zal de Verslinder der Harten roepen, die vervolgens jouw ziel of wat daar voor doorgaat, nagemaakte Lul-de-Behanger dat je d'r bent, op de Weegschaal zal leggen tegenover de Veder van Maät! En die jou, te licht bevonden, in de Eeuwige Duisternis zal verslinden!'
Er viel een stilte. Joop was verdwenen. Buiten werd het donker,
verschrikte hoerenlopers holden langs het raam, de Haarlemse nacht in.
Ik zei niets meer. Wat zou ik moeten zeggen? Zondagmiddag, eergisteren
dus, om drie uur in de middag, was onze vriend Ruud doodgegaan. In het
ziekenhuis. Aan de kanker. Negenenveertig jaar oud.
Niks Enschedé en Volendam. Ik wil mijn kerstboom terug.
dinsdag, 11-12-2001 13:45
(c) Copyright 2001 Haarlems Dagblad.
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|