| Gegenereerd door |
 |
Onwennig liep ik door de totaal overhoop gehaalde Haarlemse binnenstad. Mooi dat alles flink wordt aangepakt, maar het lijkt allemaal tegelijk te moeten gebeuren. Straten zijn ineens afgesloten, bruggen onbereikbaar of zelfs helemaal verdwenen. Verwilderde automobilisten dwalen wanhopig rond, op zoek naar niet meer bestaande parkeerplaatsen en het gat van Enschedé lijkt groter dan het ooit geweest is.
Ik las in deze krant dat van de zittende wethouders niemand zal terugkeren op het pluche, ongeacht de uitslag van de verkiezingen in mei volgend jaar. Mijn hemel, wat moet dat worden. Hoe redden we het zonder iemand als Jan Haverkort? Ooit, lang geleden als langharige kraker begonnen en uitgegroeid tot rots in de branding. Is een Haarlems college wel denkbaar zonder bestuurders als hij? En welke stad in Nederland kan bogen op maar liefst twee wethouders die Kroskinski heten? (Komt Dat Zien! Groot Politiek Spektakel! Nog Nimmer Vertoond! De Wereldberoemde 2 Kroskinski's! Zonder Vangnet! Sensatie en Doodsverachting!)
Ik heb in de loop der jaren heel wat wethouders de laan uit zien vliegen, al heette het dan dat ze 'opstapten'. Herinnert u zich Paul Marselje nog, de Wethoudende Troubadour? En de heldhaftige ondergang van Karel Met De Baard, de Eenzame Fietser, in de slag tegen het snelverkeer? Wethouder is geen makkelijk baantje, hoor. Haarlem is geen plattelandsgemeente. We zijn weliswaar geen tafellaken, maar ook geen servet. Wethouder zijn is ondankbaar werk, het betaalt niet eens veel en je krijgt overal de schuld van. Het is geen wonder dat het langzamerhand heel lastig begint te worden om mensen te vinden die iets kunnen en dan ook nog eens bereid zijn om het te doen.
Tot overmaat van ramp verliezen de politieke partijen steeds meer leden en komen er ook steeds minder stemgerechtigden opdraven. Blijkbaar interesseert het de burger allemaal niet zo veel. Laten we toch vooral hopen dat Haarlem gespaard blijft voor die lokale splinters en splijtzwammen, waar veel andere gemeenteraden aan lijden. Van die per ongeluk door onsamenhangende onzin bijeen gehouden groepjes querulanten en uit de boot gevallen middenstanders, aangevoerd door een of ander warhoofd, dat alles onder de noemer Plaatselijk Belang of Leefbaar Onkruid.
Democratie is op zichzelf al een lastig systeem, maar als er niet genoeg mensen serieus aan deelnemen wordt het echt alleen maar poppenkast, met alle gevolgen van dien.
Maar laten we de hoop niet opgeven. Haarlem is en blijft Haarlem. Een beetje houterig en langzaam, misschien, maar deftig. En tegelijkertijd een beetje dromerig, dat ook. En dat laatste zal ons redden - wat een puinhoop het de komende tijd ook mag lijken in de stad. Want tussen al die chaotische resten van bouwsels die ooit iets voorgesteld schijnen te hebben staat straks ineens de Nieuwe Toneelschuur van Joost Swarte. Mede dankzij Jan Haverkort en al die anderen die zich jarenlang hebben laten uitlachen.
Dat schoolbord, dat na de vakantie zo leeg en zo zwart leek, dat is namelijk om vol te tekenen en te schrijven. Met krijtjes in alle kleuren.
dinsdag, 11-09-2001 13:54
(c) Copyright 2001 Haarlems Dagblad.
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|