INDEX | [COLUMNS] | TEKSTEN | BIBLIOGRAFIE | MUSICALS | PODIUM | DISCOGRAFIE | FILMS | RADIO/TV | PERS | NAMEN |
1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1968 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | [2002] |
COLUMNS | 2002 |
Inleiding: Na de kerstdagen, toen ik eindelijk dacht lekker uit te gaan rusten, drong het ineens tot me door: er was iets aan de hand met Meneer!
Inleiding: Eerst een paar huishoudelijke mededelingen. Namens mijn reusachtige huiskat Meneer: heel hartelijk bedankt voor de vele brieven en e-mails, die hij van het kattenminnend deel van mijn lezerspubliek mocht ontvangen. De patiënt gaat redelijk vooruit. Dank ook aan de firma A. J. van der Pigge, voor Meneer zijn medicijn. Menno van Os leverde het middel gratis aan, mede namens poes Mevrouw, die de ruim anderhalve eeuw oude drogisterij aan de Gierstraat tegen muizen bewaakt. Maar genoeg over dit onderwerp - de lieden die me brommerig toevoegden dat ik nu wel genoeg over 'die kat' geschreven heb, kunnen gerust zijn. Het is me overigens wel opgevallen dat het altijd mannen zijn, die dat zeggen. Maar dit terzijde.
Inleiding: Het Interview. Ik heb het gezien. Net als die andere vier miljoen Nederlanders. Ik zal het meteen maar eerlijk bekennen: ik vond er geen reet aan..
De herdruk in Nog even en ik zie de hemel weer is ingekort.
Inleiding:
Het stormt. De klimroos tikt tegen mijn raam, het lijkt wel of er
een ontvleesde hand met dode knokkels aanklopt. Ik kruip wat dieper
onder de dekens. Het zou een gezellig gevoel moeten opleveren, maar om
de een of andere reden wil het vannacht niet lukken.
Ik wil gewoon
lekker slapen. Maar ik kan niet. Langzamerhand word ik me er bewust van
dat ik niet alleen ben. Nee, dit keer is het niet mijn kat. Die ligt
beneden op de bank.
Inleiding: We hebben een bewogen week achter de rug. De redactie van deze krant, in het nauw gebracht door het niets ontziend neo-liberalisme dezer dagen, heeft met actie gedreigd.
Inleiding: Aangeven. Sinds een half jaar word ik geteisterd door dat woord. Let maar eens op: in de krant, op de televisie en vooral op de radio wordt er niets meer gezegd, gedaan, geroepen, beweerd. Er wordt alleen nog maar aangegeven. Om de haverklap begint er een politicus, een minister of anders wel een woordvoerder van deze of gene overspannen te tetteren.
Inleiding: Daar ben ik weer! Neemt u mij mijn afwezigheid van vorige week niet kwalijk, alstublieft. Met mijn gezondheid gaat het uitstekend, dank u. Ja, het feestje ter ere van mijn Literaire Broer Louis Ferron was héél gezellig. Dat ik een reusachtig grote huiskat heb, mag ik bekend veronderstellen. Maar mijn kater was nog groter. Anders had u verleden week dinsdag dit gelezen.
Inleiding: Naar het stadhuis? herhaalde de taxichauffeur verbaasd. Hij was blijkbaar een andere bestemming van me gewend. Ik maakte hem duidelijk dat ik een beetje haast had. Ik had tot een uur of half tien naar de verkiezingsuitslagen gekeken op de televisie en wilde nu de ontknoping zien. 'Live', in de Gravenzaal.
Inleiding: Soms vraag ik me af of ik wel goed snik ben. Wat bewoog me er afgelopen zaterdag ineens toe om dromerig te gaan rondwandelen op een plek waar ik vijfenveertig jaar lang geen stap meer had gezet?
De opmerking "k**-marokkanen" is een verwijzing naar een door de media opgevangen uitspraak van PvdA-er Rob Oudkerk.
Inleiding: Het vogelhuisje in mijn tuin is één van de erfstukken die ik op het laatste moment toch maar mee heb genomen uit het ouderlijk huis. Het is niets bijzonders, gewoon zo'n houten gevalletje dat je bij ieder tuincentrum kunt krijgen.
Inhoud onbekend. Informatie is gebaseerd op het interview
Lennaert Nijgh: 'Ik ben een romanticus, geluk is de horizon
die je nooit bereikt'
, waarin staat:
"Kortgeleden ben ik naar een plek teruggegaan uit mijn jeugd. Het
Aerdenhoutse Kopje, veel mensen weten niet eens dat dat ook bestaat.
Als kind had ik een vriendje met een zeepkist. Hij sleurde mij mee
op zaterdagmiddag naar dat Kopje. Van boven naar beneden op van die
smalle paadjes. Ik was er al die tijd niet meer geweest. Toen ik na
de winter weer op de brommer ging rijden, ben ik gaan kijken. Het
was hetzelfde weer als ik me van de laatste keer kon herinneren. Ik
had, toen ik twaalf was daar foto's gemaakt met mijn eerste Agfa Clack,
die foto's heb ik opgediept. Ik heb het contact met dat vriendje
hersteld, hij bleek in Amsterdam te wonen en ik heb er een artikel
over geschreven voor Ons Bloemendaal. Daar heb ik zoveel reacties op
gehad van allerlei mensen die herinneringen aan dat Kopje hadden, het
uitzicht over de duinvallei, het geluidseffect dat je mensen in die
vallei, kinderen, honden boven heel goed kon horen al waren ze heel
ver weg. Het was een reis in de tijd, tien minuten van huis."
Status: Onbekend. Informatie is gebaseerd op knipsels.
Knipsels pers:
Inleiding: Ik ben niet katholiek. Laat ik dat vooropstellen. Ik ben alleen maar in de Mariastichting geboren, maar dat was toeval. Of liever gezegd: het was oorlog.
Inleiding: Vandaag doe ik niet veel. Dit wordt dus een kort stukje. In ingewikkelde of scherpzinnige verhalen over actuele onderwerpen heb ik al helemaal geen zin. Dus de vervuiling van het Gat van Enschedé of de wonderlijke vlucht uit de politiek van ridder Karel met de Baard laat ik liggen. Opgehoepeld ermee!
Inleiding: Ocharm, Wim Kok. Wat zielig. Ik heb zaterdag de bijlage van deze krant doorgeworsteld, inclusief het interview met Wim. Stelt u zich dat nou eens voor: in het zicht van de haven gestrand. Bijna de status van Elderly Statesman bereikt. Bijna in de buurt gekomen van de titel 'Vader', de hoogste onderscheiding die het Nederlandse volk aan een politicus kan uitreiken - zie Willem van Oranje en Willem Drees.
Inleiding: Verleden week. Ik keerde per taxi terug van de stad naar mijn huis, als altijd langs de oude vertrouwde route. En toen! Ineens stonden we stil op de Schouwtjesbrug. Waar, althans in mijn belevenis, een dag eerder nog de Pijlslaan begon, gaapte ineens een gat, slordig afgezet met metalen hekken. Hier en daar staken betonnen rioolpijpen omhoog. Er stond nog een soort van stoplicht bij, op rood natuurlijk, maar waar dat voor dienen mocht was onduidelijk. Er viel immers niets meer te stoppen of door te rijden.
Verwijst naar de moord op LPF-lijsttrekker Pim Fortuyn, van maandagavond 6 mei 2002.
Inleiding: Eerste reactie: 'Zo, hebben jullie nu je zin? Altijd Amerika willen nadoen, met jullie baseball-petjes en jullie stomme http://www.weetikveel-gelul?' Nou, dat is dan eindelijk écht gelukt! Nou tevreden?
Inleiding: 'Hoera, er is er één jarig, hoera! Dat kan je wel zien, dat is hij!'
Inleiding: De verkiezingen. Ja, ja. Het enige dat tot mij als voormalig zwevende kiezer is doorgedrongen is het feit dat D66 in slechts één gemeente heeft gewonnen. In Urk. Het ging, naar ik meen, om welgeteld drie stemmen.
Inleiding: Vreemd, maar ik kamp de laatste maanden met een gevoel dat ik niet eerder in mijn leven heb gekend. Besluiteloosheid.
Knipsels pers:
Inleiding: Zo, daar ben ik weer. Terug in deze krant, bedoel ik. Niet van weggeweest. Want vakantie, dat zit er nog niet in. Ik heb de afgelopen vier weken zelfs geen stap buiten het goede Haarlem gezet. Het hoe en waarom daarvan leg ik u later nog wel eens uit.
Inleiding: Eindelijk, vakantie! Iedereen heeft het over niets anders. Iedereen gaat weg, naar de meest fantastische verre landen. En het kind dat ik geweest ben, juicht mee. Vakantie, hoi, hoi! De schooldeur achter je dicht en dan mee met pappie en mammie. In de trein. Later, achter in de auto. Naar de Rijn, naar Zwitserland. Naar Interlaken, Grindelwald. De Jungfrau zien, afgetekend tegen de blauwe lucht. Nog later, naar het echte zuiden. Naar het Gardameer, naar Venetië, naar Toscane. Florence, Rome. Napels zien, de Vesuvius...
Inleiding: Met sport heb ik helemaal niks. En al helemaal niet met wielrennen. Laat staan met de Tour. Goeiegodnogantoe, wat haat ik die jaarlijks terugkerende bezoeking. Zeker nu ik door omstandigheden nog niet met vakantie ben.
Inleiding: Verdrietige afdeling: Tutu, het Siamese katertje van mijn trouwe varensgezel Maat Sparks, is niet meer. Met mijn eigen reusachtige huiskat Meneer gaat het daarentegen naar omstandigheden redelijk wel.
Inleiding: Brief In Een Fles Gevonden'. Gerard Reve, naar ik meen de titel van een hoofdstuk uit 'Op Weg Naar Het Einde'.
Inleiding: Wat is er van mijn grootse vakantieplannen terechtgekomen? Ik zou, weet u nog wel, met mijn boot een tocht naar Engeland gemaakt hebben. Om u daar vervolgens in deze krant in geuren en kleuren van te verhalen.
Inleiding: Zoals ik u verleden week heb beloofd: nog meer nautische narigheid a/b van het goede schip Jonge Jacob, voorheen UK 114.
Knipsels columns:
De derde ramp waarnaar verwezen wordt, betreft het uitlekken van de troonrede in het weekend voorafgaand aan Prinsjesdag van 17 september 2002.
Inleiding: Een week vol rampen en ongevallen: afgezien van het feit dat mijn column om één of andere reden niet dinsdag, maar woensdag in de krant stond, wat veel verwarring bij de vaste lezers veroorzaakte, kregen we zowel 11-09 als vrijdag de dertiende over ons heen. En ja hoor. Op beide dagen was het raak.
Inleiding: Ongelukken bespringen je altijd vanuit de meest onverwachte hoeken. Het gevaar bleek zich ditmaal schuil te houden onder het aanrecht in mijn eigen keuken.
Inleiding: Hoehoger de boom, hoe meer wind. Hoe harder de storm, hoe kaler de takken. Is u ook wel eens opgevallen hoe snel bewindslieden verouderen? Het zal mij benieuwen hoelang het nog duurt voor het blije kindersmoeltje van Nederlands eerste minister is omgebouwd tot 'gekookte varkenskop' (citaat: Gerard Reve) of tot 'overreden framboos' (citaat: idem).
Inleiding: De stoet van rare en schokkende gebeurtenissen die ik de afgelopen weken waarnam, marcheert vastberaden verder. Zich daarbij niets aantrekkend van onze eigen kleine wereld binnen Haarlem, noch van het grote verband dat met een afschuwelijk anglicisme 'wereldwijd' wordt genoemd.
Knipsels pers:
Bevat verwijzing naar bijzetting van prins Claus in Delft.
Inleiding: Het is voorbij. De steen kan weer op z'n plaats. Oneerbiedig gezegd: het gat kan dicht - de leegte blijft. We hebben het allemaal kunnen zien en horen en meebeleven. Ook hier, in Haarlem. Waar de diepe stem van 'Roelant die Groot' vanmiddag uit de toren van de Grote of St. Bavokerk heeft geklonken.
Inleiding: Hij zit op zijn achterpootjes. Met zijn linkerhandje op zijn borst, zijn rechter op zijn buik, kijkt hij smekend omhoog met zijn bolle Balinese oogjes. Zijn ruggengraat volgt in een flauwe S-bocht de nerf van het blanke tropische hout. Hij stond op mijn moeders bureautje. Ik herinner me dat ze hem kreeg, van mijn vader. Voor haar verjaardag. Ik herinner me dat ze heel even huilde. Van ontroering.
Inleiding:
Door mij gaat ge in de droeve stad der smarten.
Door mij gaat ge in het lijden zonder einde.
Door mij gaat ge in de wereld der verdoemden.'
1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1968 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | [2002] |
INDEX | [COLUMNS] | TEKSTEN | BIBLIOGRAFIE | MUSICALS | PODIUM | DISCOGRAFIE | FILMS | RADIO/TV | PERS | NAMEN |
|
|