- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Kan het nu eindelijk eens een keer lente worden? Terwijl minister Pronk c.s. gewoon
door blijven dreinen over 'Global Warming Up', probeer ik me bibberend voort te
bewegen op mijn brommertje. Overdag, als de zon schijnt, lijkt het al heel wat.
Maar zodra de avond valt, valt ook de temperatuur als een steen naar beneden.
Zodat de brommer weer ergens in de stad moet blijven overnachten en ik mezelf
per taxi tehuis doe bezorgen. En dan 's nachts gaan liggen tobben: is dit nu aan
de verandering van het klimaat te wijten, of betekent het gewoon dat ik oud word?
'Het Broeikaseffect' - ja, aan m'n hoela! Ik heb het al zesenvijftig jaar lang
te koud. En gedurende de meer dan dertig jaar dat ik rondvaar met mijn goede schip
heb ik de zeespiegel ook nog geen centimeter zien stijgen. Al dat zand dat bij
het Bloemendaalse strand is verdwenen, ligt gewoon voor IJmuiden en op de Noorderhaaks
bij Texel, hoor. Dat komt ervan als je ineens de pieren gaat verlengen. Nee, aan
mij is het zorgelijke gekakel over de klimaatsverandering niet besteed.
Middels mijn logboeken - bijgehouden vanaf 1970 - kan ik terugkijken op het weer
in onze contreien. De enige conclusie die ik kan trekken aangaande ons klimaat:
het is wat je noemt wisselvallig. Bijna zoals het leven zelf. Neemt allemaal niet
weg dat ik nu echt genoeg heb van al die kou en die regen.
Twee weken geleden schreef ik over het afscheid van mijn ouderlijk huis. Toen
was het ook zulk een noodweer. Ik moet bekennen dat ik toen een literaire truc
heb uitgehaald: ik deed het voorkomen alsof ik de deur van het huis om de hoek,
waar mijn ouders de laatste negen jaar hebben gewoond, voorgoed achter me dicht
getrokken had. Dat was, helaas, in werkelijkheid niet het geval.
Er was nog van alles achtergebleven in het pand. Een ten hemel schreiende chaos,
bestaande uit meubels, lampen, dingen, onderdelen van dingen, dingetjes, prulletjes
en textiel dat niemand wilde hebben. Daar moest ik dus vanaf. Ik stapelde alles
zoveel mogelijk op in wat bij een dergelijke woning 'de garage' heet. En besloot
om niet De Schalm te gaan lastig vallen en evenmin de afdeling grof vuil van de
gemeente. Ze hebben daar ten slotte al genoeg problemen. Ik benaderde Maat Hans
Sloop. Een vrolijke ondernemer, die bekwaam is in het opruimen van alles. En die
kwam, verleden week, met zijn reusachtige Scania. Hans liet de enorme bak van
zijn vrachtwagen naar beneden zakken en ik trok de deur van de garage open. Ach,
dat doen we wel even, dacht ik. En besefte onmiddellijk mijn vergissing. Niet
dat we er veel moeite mee hebben gehad. Binnen een uur was alles leeg. Maar al
die restanten, al die restjes, prutjes, fragmenten van wat-ooit geweest-was, kortom:
alle droesem van lang geleden in die bak te zien verdwijnen - dat was geen leuke
ervaring. Al probeerde ik ook mijn blik op oneindig te zetten.
Het ergste van alles waren de kleren. Maar inmiddels wist ik zeker dat niemand,
nergens ter wereld meer belangstelling heeft voor het soort van kleding dat door
mijn ouders gedragen werd - zelfs in Roemenië hoeven ze dat niet meer. Tweedehands
spullen zijn daar nog steeds welkom, werd me bericht. Maar alleen als ze nieuw
zijn en van een interessant merk.
Ik deed mijn best om nergens naar te kijken en niks te herkennen. En vooral om
niks te ruiken. Het lukte natuurlijk niet en er kwam een treurnis in mij boven
die zich uitte in woede. Ik greep de domme houten schemerlamp, aan welks voet
ik als tienjarig kind heb liggen spelen, en hanteerde hem als een speer.
'Dzjiem! Kraaaatsj!'
Met kap en al in de container, bovenop de resten van mijn jeugd.
Ik bleef staan kijken hoe de grote stalen bak weer op de truc werd gehesen. En
hoe hij wegreed. Mijn vaders stalen archiefkast, die hij in 1956 aanschafte, keek
over de rand. Ik had hem bijna nagezwaaid. Maar een kast heeft geen handjes. Ik
draaide me om en sloot de deur van het, nu inderdaad lege, huis af.
Kan het nu eindelijk eens lente worden?
LENNAERT NIJGH
collumnist en tekstschrijver
"(c) 2000 Haarlems Dagblad" [(c) 2001 Haarlems Dagblad]
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
