bron: http://www.haarlemsdagblad.nl

Feest

Pinksteren blijft een raar feest. Niet in religieus opzicht, dat bedoel ik niet. Ik heb me er allang bij neergelegd zo ongeveer de enige te zijn in mijn directe omgeving, die nog enigszins weet wat het ooit heeft betekend. Maar weerkundig gesproken is het vaak mis, net als met Pasen. Dat heb je met zulke min of meer aan de maan gebonden feestdagen, die dweilen maar heen en weer door de kalender. Goed, om het kort te maken: dit jaar was het dus weer eens helemaal mis. Op Luilak al.

Geboren houten Haarlemmer als ik ben en blijf, heb ik mezelf desondanks naar de potjesmarkt gezeuld en weer terug, met een paar geraniums en plantjes voor in de tuin. Kan ik veel dichterbij ook aanschaffen, maar zo zit het hier niet in elkaar.

Eerste Pinksterdag was het ergste. Zielig voor de strandtenten, zielig voor al het buitengebeuren, voor de barbecue-feestjes, de terrasjes en de blote navels. Er joeg een gure noordwester door de stad, gelardeerd met vlagen koude regen. En uitgerekend op deze dag viel het Feest van Kees, de kastelein van mijn vaste stek: Café d'Oude Floryn, in de Lange Veerstraat. Want dat bestond 25 jaar. En zulks moest gevierd worden.

Kees zelf had er niet veel over te vertellen. Een zeer degelijk Feestcomité, uiteraard onder leiding van beroepsfeestneus en -vergadertijger Dries Haverkamp had hem bijna alles uit handen genomen. Het betekende dat de Lange Veerstraat werd afgezet. Niet zo moeilijk op zichzelf, binnenkort wordt in Haarlem achter de Bavo alles afgezet wat er maar af te zetten valt en bepaald niet voor één dag. Het betekende dan ook een heus podium op straat, levende muziek van drie uur 's middags tot tien uur 's avonds, bierpompen, ballonnetjes, plastic glazen, lekker hapjes, nieuwe haring van Lijnzaat en buitengewoon veel pret. Iedereen - zegt u maar gerust: een iegelijk - was er dan ook. Van Burgemeester Jaap Pop en Jan Haverkort tot en met Hans Bosshardt. En heel Haarlem daartussenin, kinderen en honden inbegrepen.

En zie, wat er gebeurde: Haarlem op zijn best. In noodweer leert men zijn vrienden kennen, dus de door merg en been gaande noordwester die doorheen de feestelijkheden blies, werd doodeenvoudig genegeerd. Het Florynse Huisorkest, bestaande uit - onder anderen - Jhr. Nanning van der Hoop toe Slochteren, Deetje Kaart, Bob Richter, Fred Leeflang en wie je dan ook maar bedenken kan, speelde de wind gewoon weg. Iedereen swingde en zoop en hoste en de cliëntèle van De Componist genoot er ook van mee.

Kees, de jubilaris zelve, liep enigszins afwezig rond in de menigte. Van een surprise-party kon je in dit geval niet helemaal spreken, maar bepaalde aspecten van het feest waren voor het feestvarken wel degelijk verborgen gehouden. Welke café-eigenaar in Haarlem krijgt een geheel verzorgde vakantie naar Curaçao cadeau van zijn klanten? Kunt u er eentje noemen?

Het kan aan mij gelegen hebben - de weersomstandigheden hebben me inmiddels met een beginnende zomergriep van grote klasse opgescheept - of het kan komen doordat ik de onuitroeibare neiging heb om door feestvreugde weemoedig gestemd te raken, maar ik voelde ook iets anders om Kees heen. Als een kring om de maan. Zijn eenzaamheid.

Laat het je niet weerhouden om volop van je cadeau te gaan genieten, Kees. Het was een prachtig feest, al was het weer dan ook K*t met P. (Wij weten wat wij bedoelen). En veel plezier op Curaçao!


 "(c) 2000 Haarlems Dagblad" [(c) 2001 Haarlems Dagblad]

Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.




Gegenereerd door DVEGEN 3.2 op 2004-10-09
email