- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
HAARLEM -
Het is me ook dit jaar niet gelukt op vakantie te gaan zonder mezelf
eerst in een uiterste staat van overspannen waanzin te hebben gebracht.
Goed, door omstandigheden was de tijd die ik had om mijn zeereis voor te
bereiden nogal kort, maar verder was het allemaal mijn eigen schuld.
Aangezien ik al elf jaar lang vrijgezel ben en niet in het bezit van een
rijbewijs, laat staan van een auto, diende ik alles op mijn brommertje
in een paar dagen tijds af te raffelen.
Niet verstandig, maar gevaren zou en moest er worden, van uitstel
wilde ik niet weten. Door de haast was ik wel gedwongen om prioriteiten
te stellen: zo waren de brandstoffilters van de motor eigenlijk aan
vervanging toe. Geen tijd voor, we moesten ook nog proviand en
drinkwater innemen en bovendien gasolie. En dat allemaal strak op
schema, want de verkeersbrug in de A 9 benoorden Spaarndam wordt maar
drie keer per etmaal bediend.
De nacht voor het vertrek deed ik geen oog dicht. Alleen volledig
uitbehandelde gekken zijn in staat met zulk een doodsverachting zoveel
overhoop te halen teneinde een jongensdroom waar te maken - al het is
maar voor even.
Zo vertrokken we dus op die bloedwarme vijftiende augustus uit
Spaarndam. Met een half afgewerkte checklist en een doodvermoeide
schipper - een beroepsvaartuig zou door de scheepvaartinspectie
onmiddellijk aan de ketting zijn gelegd. Maar dat maakte niet uit.
Eindelijk los van de wal, weg uit de dagelijkse sleur, weg uit het
benauwde Haarlem! Op naar IJmuiden en de sluizen, naar Zee! Het Avontuur
en de Vrijheid tegemoet!
Het is altijd weer verbazingwekkend op welke wijze de harde
werkelijkheid dit soort van jongensdromen weet te corrigeren. Het goede
schip had net een dokbeurt gehad, waarbij onderdelen van het stuurwerk
waren vervangen, met als gevolg dat het roer aanmerkelijk zwaarder ging
dan ik gewend was. Dus wist ik in IJmuiden een spiksplinternieuw,
zojuist te water gelaten polyester motorsloepje letterlijk tussen wal en
schip met een ijselijk krakend geluid bijna te verpletteren. Zwetend
belde ik mijn verzekeringsagent, terwijl de hele jachthaven, althans in
mijn perceptie, hoofdschuddend naar me stond te kijken en te wijzen. Dat
het toerental van de motor ineens terug begon te lopen toen we op de
hoogte van Petten waren, was niet echt een verrassing te noemen. De
brandstoffilters! Er zat niets anders op dan te ankeren. Op zichzelf is
het vervangen van die filters niet zo'n probleem. Maar de temperatuur in
de machinekamer was opgelopen tot ruim boven de veertig graden en aan
dek was het niet eens veel koeler.
En toch is het een mooie reis geworden. Inderdaad, vol avontuur en
afwisseling. Onvoorspelbaar en soms heftig, net als het weer deze
afgelopen maand was. Tropische hitte, wolkbreuken, donder en bliksem,
alles hebben we over ons heen gehad. Maar saai of druilerig was het
nooit. En zelfs met de schipper is het zowaar goed gekomen.
De nacht voor het aanvaarden van de thuisreis soesde ik tevreden weg in
mijn kooi, terwijl buiten het carillon van de Drommedaris als vanouds
tinkelende klanken strooide over de stille haven van Enkhuizen:
'Sur le pont d'Avignon / On y danse, on y danse...'
Het overspannen vertrek uit IJmuiden leek ineens veel langer geleden dan
twee weken. Een reisje van niks, niet verder gekomen dan Vlieland.
Harlingen. Urk. Nou, en? Andere mensen hebben een vliegtuig en de halve
wereld nodig voor hun vakantie.
Een paar seconden later volgde, ver weg, het antwoord van de klokken in
de Zuidertoren: 'Sur le pont d'Avignon / On y danse tout en rond...'
De schipper hoorde het niet meer.
dinsdag, 04-09-2001 14:56
(c) Copyright 2001 Haarlems Dagblad.
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
