- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Vreemd, maar ik kamp de laatste maanden met een gevoel dat ik niet
eerder in mijn leven heb gekend. Besluiteloosheid.
Ik heb nooit en te nimmer last gehad van veel twijfels. Varend met mijn
goede schip heb ik heel vaak beslissingen moeten nemen, in de wetenschap
dat die nogal onomkeerbaar waren. Dit in tegenstelling met het schip
zelf. Maar het valt niet mee om, na iedereen in de haven dapper te
hebben uitgewuifd om de hoek van het eiland gekomen rechtsomkeert te
moeten maken, omdat de wateren van de Zuider Stortemelk niet meewerken.
De watersporters onder u zullen het beeld waarschijnlijk wel
herkennen.
Dramatischer werd het, wanneer we van IJmuiden uitvoeren richting
Lowestoft, om voorbij het point-of-no-return, te moeten vaststellen dat
de Noordzee nog steeds onder de indruk was van een storm in het hoge
noorden en besloten had, in weerwil van de mooie blauwe lucht, als
uitzinnig op en neer te springen, zodat de overtocht in plaats van de
gebruikelijke vijftien uur ineens meer dan twintig uur duurde en de bij
elkaar geraapte bemanning daar ernstig onder te lijden
had.
Goed, maar nu kom ik even terug op mijn uitgangspunt: die
besluiteloosheid. Er zijn allerlei tekenen die erop wijzen dat ik
er eens even uit moet. Makkelijker gezegd dan gedaan voor een
alleenstaande. Varen is, zoals ik u eerder berichtte, nog geen optie.
Vanwege de technische ingrepen die momenteel aan het goede schip worden
verricht. En ik zie mij ook niet even per goedkope vlucht naar een
zonnig oord hoppen. Dan kan ik net zo goed meteen de ANWB bellen om me
te laten repatriëren.
Mijn oorspronkelijke opdracht, mij ooit door deze krant verstrekt inzake
deze column, luidde: schrijf over Haarlem of over de Haarlemmers. Daar
heb ik me aan gehouden, zij het met de aantekening dat mijn katten, mijn
schip, mijn jeugdherinneringen, het Verenigd Koninkrijk en IJmuiden in
mijn ogen óók bij Haarlem horen. Dit neemt niet weg dat het goede
Haarlem mij nu langzamerhand keel, neus en oren uithangt. Het gemompel
van de lokale politiek, daar kan ik nog wel tegen. Het is net het tikken
van de klok, het valt je pas op als-ie stilstaat.
Maar verder? Wanneer ik bij café Frits uit het raam kijk, dan zie ik
daar het in steen gebeitelde opschrift 'Begrafenis Bos De Vrijwillige
Liefdebeurs'. Wanneer ik bij kastelein Kees uit het raam kijk, dan zie
ik snackbar 'Cupido'. Met die twee engeltjes. Er is natuurlijk een band
tussen Cupido en de liefde, dat ben ik als gesjeesde gymnasiast heus
niet vergeten. Maar in mijzelf leeft een diepe hunkering naar iets
anders, naar wat dan ook voor vergezichten. Zelfs de blik op IJmuiden
vanuit het prettige café Bellevue wordt in mijn fantasie de
overtreffende trap van de meest verleidelijke
vakantiefolder.
Ik spreek mijzelf geregeld maar vergeefs streng toe: 'Als je nou eens
een regelmatig leven ging leiden?' Dat wil zeggen: niet zoals een uil.
Overdag in bed en des nachts in de kroeg, waarbij ik de neiging vertoon
om boven in een boom te gaan zitten en 'Oehoe!' te roepen. Helaas is
niet alleen mijn vlees met het klimmen der jaren zwakker geworden, mijn
geest zweeft daar blijkbaar maar al te graag achteraan.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn lieve vriendje en
huisgenootje, de reusachtige, maar sterk dementerende huiskat Meneer.
Mijn interieurverzorgster had haar hielen nog niet gelicht, of ik stond
alweer een plasje op te dweilen. Moet ik hem dan alleen laten? Hij kan
niet zonder mij.
Toch rest mij nu niets anders, dan een ferm besluit te nemen. Ik ga u,
lieve lezeres of lezer, voor een maand verlaten. Wil er nog iets
terechtkomen van mijn geplande droomvakantie, dan zal ik er nu toch even
écht aan moeten gaan trekken.
Dus: vaarwel en tot ziens. Dat wil zeggen, tot in juli. Want dan
ben ik nog niet weg, zoveel is zeker. Mocht er in de tussentijd
iets gebeuren - wat ik niet hoop, overigens - dan hoort u zeker
van me.
28 mei 2002
© Copyright 2002 Haarlems Dagblad. Alle rechten voorbehouden
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
