- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Wat is er van mijn grootse vakantieplannen terechtgekomen? Ik zou, weet
u nog wel, met mijn boot een tocht naar Engeland gemaakt hebben. Om u
daar vervolgens in deze krant in geuren en kleuren van te
verhalen.
'IOURNAEL ofte Gedenckwaerdige beschrijvinghe van de Merckwaerdiche
Reyse van tGoede Schip genaempt JONGHE JACOB. Begrijpende veel
wonderlijcke ende Gevaerlijcke saecken ons daer in wedervaren'. Of iets
dergelijks. Maar het logboek aan boord blijkt bij uitwerking nauwelijks
één A4-tje te beslaan.
Ik ben niet verder gekomen dan IJmuiden. Weliswaar een stukje in de
goede richting, maar daar is het bij gebleven. Goed, het is mijn eigen
weloverwogen keuze geweest - ik wilde mijn reusachtige, maar uitermate
hulpbehoevende huiskat Meneer niet lang in de steek laten.
Zuchtend bekijk ik de schaarse nautische aantekeningen. Het reisverslag
lijkt achteraf nog veel minder dan het is. Maar ik heb door de jaren
heen mijn logboeken nooit opgeleukt met lollige mededelingen in de trant
van 'de schipper heden dronken' of zoiets. Dus vul ik de karige gegevens
maar een beetje met persoonlijke indrukken aan:
' - donderdag 8 augustus -
10:00 - a/b met Maat Sparks. wind var. [f-endremove] 3 Bf.
20ø wisselend bewolkt
10:45 - vertrek Rietpol
11:00 - in de sluis Spaarndam
11:20 - uit de sluis
12:00 - door brug A9'
Niet erg opwindend, dus. En ook niet bepaald flitsend snel. Toch wachtte
meteen na het passeren van de hoge verkeersbrug over Zijkanaal C al het
malheur. Op kanaal 18 van de marifoon ving ik het woord 'onderhoudsmonteur'
op. Ja hoor, de splinternieuwe, op afstand bediende brug bij Buitenhuizen
deed het niet en ze wisten niet hoelang het ging duren. En ik kan tussen
de bruggen met mijn oude viskotter nergens goed aanleggen, zeker niet
temidden van een vloot ranke plezierjachtjes. Maat Sparks huppelde
intussen als een jong veulen het dek op en neer, zich nergens van
bewust. 'Hoera! Varen! Naar Zee!' Zalig zijn de kinderlijken van geest,
bedacht ik vloekend. Door de kijker speurde ik naar het bekende wagentje
van de technische dienst, maar er was niks te zien. Waarschijnlijk was
het de software van de brug. O, heerlijke technische vooruitgang!
Toch geschiedde er ineens een wonder:
'12:20 - door brug Buitenhuizen
13:10 - IJmuiden Kleine Sluis
13:18 - geschut
13:40 - Seaport Marina gemeerd.'
Nou, tot zover de heenreis. Op de fiets had het sneller gekund. Maar
afgezien van het stukje Noordzeekanaal op volle kracht: ik heb er ook
wel eens veel langer over gedaan omdat hetzij de sluis in IJmuiden even
geen zin in mij had, hetzij de douane juist wel. Zin om de kleur van
mijn gasolie te inspecteren, bedoel ik. Dus wat viel er eigenlijk te
klagen?
Aan de loswal voor de sluis lag de 'Duyfken'. Die in Nieuw-Zeeland
gebouwde replica van een kleine Oostindiëvaarder. Net zo lang als mijn
goede schip, stelde ik vast. Goeiegod, wat een romantiek. Geen wonder
dat de crew tijdens het overzeilen naar hier doodziek schijnt te zijn
geweest. In de échte zeventiende eeuw kwamen ze meestal niet eens levend
aan - of ze kwamen helemaal niet aan.
Dus nogmaals: wat viel er voor mij te klagen?
Na aankomst zat ik in een lederen chesterfield in de jachtclub en
staarde somber tussen de pieren door. Waarom hier gestrand? Waarom niet
het zeegat uit? Mijn telefoontje piepte in mijn binnenzak. Het
thuisfront met berichten aangaande Meneer. Het oude mannetje maakte het
goed. Ik hoorde ineens in gedachten mijn moeders stem: 'O, godzijdank!'
In het westen zakte de zon langzaam naar een einder vol weemoed.
(Wordt vervolgd)
11 sep 2002
© Copyright 2002 Haarlems Dagblad. Alle rechten voorbehouden
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.