- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Met sport heb ik helemaal niks. En al helemaal niet met wielrennen.
Laat staan met de Tour. Goeiegodnogantoe, wat haat ik die jaarlijks
terugkerende bezoeking. Zeker nu ik door omstandigheden nog niet met
vakantie ben.
In de eerste plaats is iedere serieuze radiozender, om nog maar te
zwijgen van de televisie, ermee vergiftigd. Als ik ook maar even aan het
knopje van mijn wekkerradio zit, krijg ik onmiddellijk het bronstige
geschreeuw van Sjak Sjappèl in mijn oor. En dan die aanblik van
kwijlende monden op de tv. Of van mannenbillen. Bah.
Toch valt er dit seizoen een naam, die me ondanks mezelf een beetje doet
glimlachen: Levi Leipheimer. Sommigen zeggen 'Lievaai', anderen weer
'Laivie', maar ik houd het op Levi.
Ik zal u uitleggen waarom. Een paar maanden geleden hoorde ik die naam
voor het eerst vallen. In het café, waar anders. Mijn literaire
broer Louis Ferron vertelde dat hij een hond had gekocht. Dat zal wel,
dacht ik. Louis roept wel eens meer dat hij een dier gaat aanschaffen,
een aap of zo.
Maar neen, het was heus waar. Louis had écht een hond gekocht, een
soort van stabij naar ik begreep. Naam: Levi Leipheimer. Niemand in het
café had ooit van Levi gehoord.
'Wat een rare naam!'
Het blijkt dus een Amerikaanse wielrenner te zijn. Want Louis houdt
wèl van fietsen.
Niet iedereen vond het een leuke naam. Een vriendin van mij, wier zoon
Levi heet, maakte ernstig bezwaar. En ik bleef vage twijfel koesteren
aan het bestaan van Levi de literaire viervoeter.
Maar inmiddels weet ik beter. Ik heb hem zelf gezien. Het is een jolig
dier, jong en levenslustig. Alleen de ravage die Levi Leipheimer
aanrichtte in het piepkleine tuintje van de befaamde letterkundige, deed
inderdaad denken aan een zeer gecompliceerde valpartij in de Franse
Alpen.
Ook het gezag dat Louis en zijn vrouw trachtten uit te oefenen over de
jonge sportieveling had nauwelijks enig succes.
Met afgrijzen keken we naar de heldendaden van Levi, die ondanks
vermanende woorden telkens olijk uit een ander, door hemzelf gegraven
gat opdook, met wéér een daags tevoren liefdevol gepoot plantje in
de bek.
Lilian Ferron vertelde op innige toon wat de jonge sportman zoal had
aangericht sedert zijn intrede. Aangezien Levi tot een hondenras behoort
dat gefokt is om uit de lucht geschoten eenden te bergen, begeeft hij
zich meteen te water, als hij dat ziet. Alle water is goed. Wee degene
die hem toevallig aan de lijn heeft. Als u in de buurt van het
Ramplaankwartier een met groen wier behangen engerd op de wal ziet
kruipen, bel dan niet meteen 112. Het kan Louis zijn. Of anders is het
Jaap S. wel. Met een beetje geluk gaat u zelf ook nog de plomp in, als
u hulp tracht te bieden.
Wie er in ieder geval bovenmatig lol in heeft, is uiteraard Levi
Leipheimer himself. Van gele, of van bolletjestruien is in dit verhaal
natuurlijk helemaal geen sprake. Van doorweekte kleding wel.
Goed, het is voor mij nog even doorzetten. Zij het niet op de
fiets.
Nog even afzien, dan zit die verdomde Tour er weer op.
Voor mij, dan wel te verstaan.
Niet voor Levi.
Die wint van iedereen!
16 jul 2002
© Copyright 2002 Haarlems Dagblad. Alle rechten voorbehouden
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
