Echt een avondje uit, puur amusement: dat levert de nieuwe musical
'Nonsens' op waarin vijf nonnen
als een wervelwind over het toneel suizen. Het enthousiasme van het
vijftal werkt zo aanstekelijk dat je na het
Veni Creator Spiritus, het eerste nummer,
geamuseerd blijft kijken en luisteren naar de rest. En dan gaat het
soms van dik hout zaagt men planken. Maar och, denk je dan, de
zusters zijn bezig 'voor een goed doel'...
Het verhaal stelt niet zo veel voor al is het natuurlijk wel
een vondst: in het klooster van De kleine zusters van Schiedam
is een ramp gebeurd. Door de bouillabaisse, klaargemaakt
volgens een dodelijk recept, heeft een groot aantal nonnen het
tijdelijke met het eeuwige verwisseld. De begrafenis van al
die nonnen kost nogal wat geld. De beurs is leeg als er nog
een paar over zijn. De lichamen worden dan maar zo lang in de
diepvrieskist opgeslagen. Intussen hebben 'de vijf restanten
van het klooster' de tijd om geld in te zamelen. Dat gebeurt
door een benefietvoorstelling waaraan alle vijf meedoen.
'Nonsens' geeft een beeld
van die voorstelling. Moeder-overste (Nelly Frijda) richt zich
rechtstreeks tot 'haar' publiek in de zaal. Sorm ontaardt dat
in moppentapperij op de oubollige, circusachtige manier zoals
Willy Alfredo en (soms) Wim Sonneveld dat deden. Dat werkt niet
in deze voorstelling. Voor de rest kan het niet gek genoeg zijn.
Met als hoogtepunten de
'Tapdans tegen de zonde',
'De Stervende Non' van Josine van
Dalsum op de spitzen, en de formidabele blues van Milly Scott:
'Ziel en Zaligheid' aan het slot van
de voorstelling.
Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh hebben de teksten geestig
vertaald, met her en der een flinke sneer naar de katholieke
kerk. Lekkere vlotte muziek, maar voor de rest geen artistieke
hoogstandjes. Goed gebracht puur amusement.
|
|
