- transcriptie: Wim
Medley [live]
De speelman speelt trompet,
saxofoon en klarinet.
Speelt de tango, speel een wals.
Ja hij speelt altijd wel iets,
als hij pokert hoor je niets,
maar dan speelt hij wel goed vals.
Hij lokt op zijn viool
alle kinderen uit de school,
muren in een lang dictee.
En de meester staat erbij
lijden met een lange ij
en verbiedt het met dt.
De speelman die vannacht
een serenade heeft gebracht
voor Mooie Nel haar huis,
is vanmorgen om half tien
in de bus naar Mook gezien
want de man van Nel kwam thuis.
Hé speelman,
speel op je tamboerijn,
voor de vogels en de dieren,
voor de mensen groot en klein.
Hé hé speelman,
speel op je tamboerijn.
Hé speelman...
Je bent het werk en de mensen moe,
eindelijk weer alleen.
De trap op, naar je kamer toe,
de stilte om je heen.
Ze lachen om je als je zegt
dat je je eenzaam voelt.
Was er maar iemand die luisterde,
die weet wat je bedoelt.
Zet een kaars voor je raam vannacht,
zodat ik weet dat je op me wacht.
Zet een kaars voor je raam vannacht
en ik kom naar je toe.
Als jullie - na deze voorstelling, want nu is er
natuurlijk
niemand eenzaam, dat kan niet - maar misschien
vannacht een heel klein beetje eenzaam bent, zet dan een
heel
klein kaarsje voor je venster, en wie weet...
Zet een kaars voor je raam vannacht...
Zet een kaars voor je raam vannacht...
Diploma's hangen aan de muur,
mijn bedje ligt gespreid.
Mijn vrijheid heb ik nu niet meer,
alleen maar vrije tijd.
Het gaat niet goed en het gaat niet slecht,
het gaat ertussenin.
Maar ik wil niet om het leven heen,
ik wil er midden in.
Dag allerliefste van mijn hart,
ik zeg je nu vaarwel.
Ik wou met jou de hemel in
maar jij koos zelf de hel.
Het spijt me, lieve schoonpapa,
ik dank heel veel aan u.
Het huis dat u ons gaf
kwam regelrecht uit Avenue.
Dag vader en dag moeder,
dag zuster Ursula.
Ik zie het hier niet zitten,
ik ga naar Amerika.
Dag vader en dag moeder,
dag zuster Ursula.
Ik zie het hier niet zitten,
ik ga naar Amerika.
Dag vader en dag moeder...
Jan Klaassen was trompetter
in het leger van de prins.
Hij marcheerde van
Den Helder tot Den Briel.
Hij had geen geld
en hij was geen held,
en hij hield niet van het krijgsgeweld,
maar trompetter was hij wel
in hart en ziel.
Jan Klaassen zei: vaarwel mijn lief,
ik zie je volgend jaar.
Wanneer de lente terugkomt
dan zijn wij weer bij elkaar.
De winter ging, de zomer kwam,
de oorlog was voorbij.
Maar het leger is nooit teruggekeerd
van de Mookerhei.
Geen mens die van Jan Klaassen
ooit iets teruggevonden heeft.
Maar alle kinderen kennen hem,
hij is niet dood, hij leeft.
Jan Klaassen was trompetter...
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
