auteur: Wijnand Zeilstra
geplaatst in: Leidsch Dagblad/29 februari 1988
'Nonsens' van Dan Goggin
in een bewerking van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Met:
Nelly Frijda, Milly Scott, Nelleke Burg, Josine van Dalsum en
Lia Bolten. Muzikale leiding: Alan Evans. Gezien op 27 februari
in de Leidse Schouwburg.
LEIDEN - Als gevolg van een fout van zuster Wina zijn enkele
tientallen nonnen door voedselvergiftiging om het leven gekomen.
Om de begrafenissen te kunnen bekostigen, organiseren vijf nonnen
een liefdadigheidsvoorstelling. Alleen al zo'n uitgangspunt
rechtvaardigt de titel 'Nonsens'
volledig. Het is dan ook slechts de wat macabere aanleiding voor
een zorgeloos avondje pretentieloos vermaak. De schouwburg is voor
de gelegenheid omgetoverd tot de aula van de Liduina
Scholengemeenschap, waar de 'Kleine Zusters van Schiedam'
oftewel de 'Jonge Klaartjes' hun uitstapjes in de
showbusinesswereld presenteren.
De vijf Nederlandse nonnen dragen de voorstelling vooral met
hun enthousiasme. De mooiste rol speelt Nelly Frijda als
moeder-overste. Ze doet lekker gek, wordt zelfs een keer
'high', maar over haar leesbrilletje heenkijkend houdt ze wel
alles in de gaten. Milly Scott kan vooral aan het slot van de
voorstelling schitteren, als zij met een dijk een stem de
gospel 'Ziel en van Zaligheid' ten beste geeft. Nelleke Burg
is het ondeugende nonnetje, dat het enige echte cabaretliedje
mooi vertolkt. "De zusters droegen streng zwart-wit / en
dachten identiek. / Iets was toen goed of iets was slecht, /
wij waren katholiek".
Wegens ziekte van Sylvia de Leur speelde Josine van Dalsum de
rol van zuster Amnesia. Als de verstrooide non met
geheugenverlies is ze grappig en geloofwaardig, al zijn haar
zangkwaliteiten wel wat minder. Invalster Lia Bolte tenslotte
moet het ook niet van de zang hebben, maar van de dans. Dat
komt goed uit, want de novice Marie Rudolf, zeg maar
aspirant-non, droomt naast haar roeping tevens van een
danscarrière.
'Nihil obstat' - er is geen bezwaar; zo heette dat vroeger als
de roomskatholieke kerkelijke overheden hun toestemming
verleenden aan een of andere publikatie. 'Nonsens' is zo'n
onschuldig niemendalletje, dat geen mens er aanstoot aan zal
nemen. De tijden dat Wim Sonneveld met Frater Venantius nog
opschudding kon veroorzaken zijn voorbij. Grappig is dat de
nonnen nonnen blijven en het habijt niet verruilen voor
wuftere gewaden, zelfs niet voor het goede doel.
'Nonsens' is géén
ijzersterke musical. 'Nonsens'
ademt de sfeer van het aloude patronaatsgebouw, waar goedbedoelende
nonnetjes een liedje en een sketchje presenteren. Nihil obstat dus!