- Jij deed het meeste werk,
[Boudewijn] oogstte het meeste applaus. Stak dat nooit?
NIJGH: "Mij stak het niet - als je in de schijnwerpers wilt staan,
moet je geen tekstdichter worden. Het stak hém. Voor het oog
van de wereld had Boudewijn het succes, maar hij besefte dat de tekst
de essentie was. Hij had last van jaloerse aanvallen, deed soms rare
uitspraken in interviews. Ik snap die frustratie. Aan de andere kant:
we weten toch allemaal dat de performer essentieel is? Laat datzelfde
werk maar eens door anderen uitvoeren." Gooit achteloos een CD op tafel.
"Kijk, er komt een tribute-plaat uit waarop groepen als The
Scene. Bettie Serveert en Tröckener Kecks onze nummers uitvoeren.
Staan dingen op die ik pas na drie keer draaien herkende." Binnensmonds:
"Het onbedaarlijke lawaai dat ze vandaag de dag voortbrengen... Ik heb
geen kinderen. Ik weet niet meer hoe het hoort."
In
[Lennaerts] Haarlemse rijtjeshuis, waar Boudewijn met een door
de loop van hun vriendschap bepaalde vanzelfsprekendheid inwoont, scharen
we ons rond de CD-speler om te horen wat de meester zelf over de hommages
te zeggen heeft. 'Al vind ik dat de kwaliteit er eigenlijk niet toe doet,'
zegt hij, sowieso trots, ontroerd en vereerd. En drukt op
play. [bespreking van alle nummers]
We zijn er doorheen. 'Ik vond het enig om te doen,' zegt Boudewijn,
moe maar tevreden. Bij het afscheid merk ik op dat hij nog echte
clarks draagt, net als vroeger. 'Wéér ja,' lacht
hij, 'sinds een paar jaar draag ik ze weer. Ik vind het nog steeds
heerlijke schoenen.' Hij stampt illustratief op de grond. 'Ik zie er
trouwens wel meer mensen van mijn leeftijd nog mee lopen.' En, terwijl
hij de voordeur opent: 'Misschien is dat wel het 50-gevoel: alsof je
op clarks loopt.' Ik kijk nog één keer achterom en zie
dat ook de rook om zijn hoofd nog lang niet is verdwenen.
Voor zijn vijftigste verjaardag kwam
Een nieuwe herfst dan te
laat, maar ter ere daarvan verscheen wel de tribute-cd Als de rook
is verdwenen, een plaat waarop Nederlandse groepen als The Scene,
De Dijk en Rowwen Hèze nummers van Boudewijn de Groot coverden.
Een eerbetoon dat nog eens bevestigde hoe belangrijk Boudewijn de
Groot is voor de Nederlandstalige muziek. Een belang dat wordt
onderstreept door het feit dat zowel Hennie Vrienten als Ernst Jansz
bij hem in de groep speelden voordat ze met Doe Maar begonnen.
De Groot wil echter niets weten van een pionierspositie.
"Peter Koelewijn is de pionier geweest", zegt hij beslist.
"Ik heb misschien wat grenzen verlegd."
Hij volgt de verrichtingen van de Nederlandstalige
popgroepen nog altijd met belangstelling. De tribute-cd vond
hij 'fantastisch'. Heel veel Nederlandstalige groepen zijn
zijns inziens goed bezig. Waarom heeft hij zelf niet pogingen
ondernomen om Nederlandstalige rock te maken? "Dan zou ik een
navolger worden. Ik heb mijn eigen stijl en wil alle kanten op
kunnen."
Jan Douwe Kroeske's '2 Meter Sessie' staat vanavond geheel in
het teken van Boudewijn de Groot. De man die midden jaren zestig
een generatie achter zich kreeg met nummers als
'Welterusten meneer de president',
'Het land van Maas en Waal' en
'Meester Prikkebeen' kwam dit jaar terug
met de plaat 'Een Nieuwe Herfst'.
Goed uitgekiend, die come-back, want vorig jaar bracht de top van
de vaderlandse popwereld een eerbetoon aan De Groot onder de titel
'Als de rook is verdwenen'.
De terugkeer van Boudewijn de Groot zat al in de lucht. Toen twee
jaar geleden een verzamelplaat verscheen, waarop groepen als The
Scene, Shine en Bettie Serveert eer betoonden aan de godfather van de
Nederlandstalige pop, viel weer eens op hoe bijzonder zijn oeuvre
eigenlijk was.
In 1994 werd De Groot vijftig. Bovendien zat hij dat jaar precies
dertig jaar in het vak. En hij kreeg een cadeau: Als De Rook Is
Verdwenen, een CD eerbetoon waarop Nederlandse en Belgische bands
zijn nummers spelen. Zeer vereerd was hij. Zo zeer zelfs dat hij zelf
een mystery track zong:
Een Wonderkind Van Vijftig.
Maar eigenlijk had hij zichzelf een ander cadeau toebedacht: een
nieuw album van zichzelf en daaraan vast een tournee met een groot
orkest. Alleen, dat zou veel te veel geld gaan kosten. Bovendien zat
Lennaert Nijgh nog op meer inspiratie te wachten, wat betekende dat
er niet genoeg teksten voorhanden waren. De plannen verdwenen in de
koelkast. Tot nu. Bijna twaalf jaar na
Maalstroom verschijnt
Een Nieuwe Herfst, met
veertien nummers, waaronder, jawel,
Een Wonderkind Van Vijftig.
[Boudewijn, over Boudewijn de Groot in Paradiso:] Er is op
voorstel van Daniëls Productions een aantal gasten uitgenodigd,
die ik heb kunnen laten meedelen in de feestvreugde. Jan Rot vroeg ik
omdat hij me ooit een briefje stuurde waarin stond dat hij zo graag
had meegedaan aan de door Jan Douwe Kroeske geproduceerde tribute-CD
'Als de rook is verdwenen". Hij zou dan
"Naast jou" hebben gezongen, wat zijn
favoriete nummer uit mijn repertoire is. We hebben het in Paradiso
gebracht als roze liefdeslied en ook deze invalshoek, die voor mij
geheel nieuw is, maakte iets los bij het publiek.
[Over Het Radio 2 Gala van het Nederlandse Lied [2000]:] Het is
niet voor het eerst dat artiesten een ode brengen aan Boudewijn de Groot.
Dat gebeurde ook al op 20 mei 1994 toen hij vijftig jaar werd. Radio- en
televisiemaker Jan Douwe Kroeske vroeg diverse bands en artiesten voor
die gelegenheid een nummer van Boudewijn de Groot in een eigentijds jasje
te steken. Met als resultaat het album 'Als de rook is verdwenen'. The Nits
kwamen letterlijk met een 'Meisje van zestien',
de experimentele band Shine vroeg Simon Vinkenoog om 'Captain Decker' te
zingen, het Belgische dEUS vertolkte een wel heel onheilspellende
'Kinderballade' en de eveneens Belgische Arno Hintjes dramatiseerde
'Beneden alle peil' op meesterlijke wijze.
In '94 werden onder leiding van Jan Douwe Kroeske door diverse bands
nummers van
[Boudewijn] op geheel eigen wijze gespeeld. Het resultaat was
een gevarieerd en boeiend album: Als de rook is verdwenen.
