Als kind wilde Marcel al muzikant worden. Hij droomde weliswaar van
brandweerman, maar beroemd worden als zijn vader leek hem het summum.
Op z'n 15de, toen hij wat bewuster in aanraking kwam met professionele
musici en zag hoe de muzikanten van zijn vader uiterst plichtmatig hun
werk deden, kreeg hij zoiets van Ik houd heel erg van mijn muziek en
mijn gitaar, maar ik weiger om zo vreselijk veel concessies te doen dat
het ten koste gaat van mijn liefde voor de muziek. Dus zie ik af van
mijn wens om muzikant te worden. "Nederland leek me op dat moment
te klein om als muzikant in een bepaalde hoek je geld te verdienen, en
ik besloot offset-drukker te worden."
Drie jaar stond hij achter de drukpers, maar het bloed kroop toch
waar het niet gaan kon. "Ik had zoiets van, er moet toch een manier
zijn om iets te bereiken met muziek, en stopte bij de drukkerij."
Marcel werkte eerst nog een tijdje als platenplugger, maar in 1992 kwam
zijn verrassende eerste cd, Marcel de Groot, uit.
Het ging ook allemaal vanzelf, blikt
[Boudewijn] terug. [...] Muziek
hoorde bij het leven in die rumoerige jaren zestig, het was belangrijker
dan nu, denkt hij. Nu zijn het de platenmaatschappijen die beslissen,
popmuziek is een product geworden waarbij marketing een belangrijke rol
speelt. Zelf had hij altijd het gevoel met iets nieuws bezig te
zijn. [...] "Er was nog weinig geweest.
Alles kon nog."
Hij ziet het veranderende klimaat terug bij zijn zoon Marcel, wiens
eerste cd minder liep dan verwacht werd. "Dan worden de maatschappijen
meteen een stuk voorzichtiger."
Boudewijn produceerde de eerste plaat van Marcel, al is hij daar
achteraf niet zo gelukkig mee. Niet dat het een slechte plaat is,
maar "ik merkte dat ik milder was in mijn kritiek".
Ook zoon Jimmy is muzikant. Met zijn groep Baby Face Armstrong zit
Jim momenteel in de studio voor de opnames van een eerste cd. "Nee,
niet Nederlandstalig. Engels. Van dEUS tot Zappa. Heel experimenteel."
Als trotse vader gaat hij regelmatig kijken. "De spanning van het in
de studio zijn herken ik. Ik geef soms adviezen, uit eigen ervaring
kan ik wat tegen hen zeggen. Maar of ze er wat aan hebben?" Hij
vindt het leuk dat zijn zonen ook in de muziek zitten. "Marcel lijkt
meer op mij. Hij laat de dingen gebeuren, is laconieker. Jim is heel
anders, een perfectionist die overal bovenop zit." Hij voelt
vertedering als hij ze bezig ziet. Ook voor Caya, zijn dochter die
momenteel een rol heeft in Wie vermoordde Mary Rogers van Orkater. Hij
heeft het stuk al enkele malen gezien. "Het ziet er allemaal heel
goed uit. De andere acteurs, toch namen als Gijs Scholten van Aschat
en Peter Blok, behandelen haar met veel respect en waardering."
Hebben ze er voordeel van gehad dat hun vader beroemd is? Hij
aarzelt even. "Als ze goed zijn, is het een voordeel. Dan komen ze
uit een artistieke familie of zo. Maar zijn ze slecht, dan is het een
nadeel. Dan zeggen de mensen, zie je wel. Hun vader kon er ook niets van."
