Nee, hij moest niet in dienst. De uitslag van zijn keuring
schat hij grinnikend op S (voor stabiliteit) 7... Hij kon in
zijn eigen wereld blijven, te midden van zijn vrienden.
Vrienden zijn voor hem een levensnoodzaak. Zijn gedicht:
Zonder Vrienden Kan Ik Niet is een persoonlijk getuigenis.
Aan boord fikt de kachel op basis van een verraderlijk brandbaar
mengsel en zet de wodka en de Beerenburg onze ingewanden in vuur en
vlam. Het verleden duikt telkens op of we willen of niet. De jaren
zestig, vroege jaren zeventig. De vrienden zonder wie je nog steeds
niet kunt. In die songtekst duiken de namen op van het vriendenclubje
van toen: Ramses, Boudewijn, Lennaert en...
[Lennaert:] "Jan Willem Schrofer. J.W.S. De huidige
directeur van de Academie voor Beeldende Kunst. Drs. Schrofer. Hij
woont in Heemstede, ik zie hem nog van tijd tot tijd terug. God,
wat zijn we veranderd. Zijn ouders hadden een gigantisch huis laten
bouwen in de Rietveld-stijl in Aerdenhout. De Berenklauw. Daar hebben
we die lange hete zomer, de zomer van ons eindexamen doorgebracht. Dat
zit achter die plaat (Picknick - red.),
dat was het oord waar we schreven."
"Ik zal je die foto's wel eens laten zien. Henk van der Meyden
zou er een moord voor doen. Foto's van situaties waar men probeerde
hoe groot de douchecel was door er met z'n allen naakt in te kruipen.
Jeroen, Herma, de hele bende, Ramses. Ach, die mooie tuin bij die
Berenklauw. Je had er sproeiers die gevoed werden uit de vijver
waarmee je van alles kon doen."
["Zonder vrienden kan ik niet" staat op
Voor de overlevenden [LP stereo]. Het is dus niet
duidelijk of de redactie terecht naar de plaat
Picknick / De Tuin der Lusten verwijst.]
Naast zijn journalistieke werkzaamheden voor het Haarlems
Dagblad, waarvoor hij wekelijks een column schrijft, werd
[Lennaert] de man van liedteksten voor bekende Nederlandse
artiesten. Veel van zijn werkstukken werden nationale bestsellers
zoals 'Zuster Ursula',
'Malle Babbe',
'Jan Klaassen de trompetter',
'Het Land van Maas en Waal',
'Prikkebeen', en 'Zonder vrienden kan ik niet'.
[Boudewijn, over Boudewijn de Groot in Paradiso:]
Fay Lovsky kan prachtig zingen, dat weet iedereen. Ze bespeelt ook
ieder instrument dat ooit werd uitgevonden, waaronder de zingende
zaag. En die had ik nu juist nodig in "Zonder vrienden kan ik niet".
Ik ben erg gelukkig en vereerd dat ze in die muzikaal zo bescheiden
maar bepalende rol heeft willen musiceren.
Valentijnsdag (14 februari) is niet alleen een gelegenheid
om een anonieme kaart te sturen naar iemand op wie je verliefd bent,
maar ook om iemand die dat toekomt eens stevig in de bloemetjes te
zetten. Via een boek bijvoorbeeld. Rails vroeg een aantal
Valentijn-fähige personen welk boek dan
wel. [...]Lennaert Nijgh, tekstdichter van onder andere
'Vrienden van vroeger',
'Zonder vrienden kan ik niet' en
'Ballade van de vriendinnen voor een nacht',
geeft: 1001 Nacht, in de vertaling van Richard van
Leeuwen (Bulaaq)
Wat die rederijkerij betreft: in de 'Toelichtingen'
achterin, waarin Nijgh zelf zijn scheppingen van
verfrissend nuchter en vaak geestig commentaar voorziet, is bij 'Zonder
vrienden kan ik niet', nog zo'n De Groot-klassieker, dit te lezen: "Ik was
inderdaad een rederijker. Dit is een acrostichon, net als het Wilhelmus.
Dus lezen wij in de letters waarmee de regels van de coupletten beginnen:
Janwillem, Ramses, Boudewijn en Lennaert. Hetgeen aan de inhoud van de
tekst niets bijdraagt, maar zeer zeker ook niets afdoet."
