De liedteksten van Lennaert Nijgh gaan vaak heel diep. Neem
zijn 'Zomers einde': 'Het blijft vanavond niet meer droog/ en
het ruikt vannacht of alles bloeit/ of alles diep van binnen vurig
gloeit/ we hebben elkaar nodig nu/ we hebben zoveel praats/ we
schreeuwen naar elkaar/ dat er nooit een einde komt/ nooit een
einde aan de pret/ nooit een einde/ aan zomers einde'.
Daarin zit hetzelfde als in de Pastorale van Beethoven, vindt
Lennaert. Op die manier kan hij ook filosoferen over het begrip
stilte. "Waar is die nog te vinden? Altijd hoor je wel ergens het
gezoem van auto's op een snelweg. Voor stilte moet je in een land
als Engeland zijn. Daar tref je ook nog echte duisternis aan. Hier
zie je altijd wel ergens lichten."