Het beste nummer van deze twee elpees
[Dubbel, twee] vind ik
persoonlijk 'Onder Ons', na het voor mij
gedeeltelijk wat onbegrijpbare 'Apocalypse'.
Diezelfde onduidelijkheid valt op bij 'De Wilde Jager', ook een van de
nummers, die je wel honderd keer wilt horen. Nummers, die je telkens
weer iets doen.
[Boudewijn, over de uitvoering door De Dijk op
Als de rook is verdwenen...]
(bij het outro) 'Ja, mooi is dat. Mooi gevonden, die slide.
En die piano. Het is zo'n vreselijk muzikale jongen, die Pim Kops.
Godskristus. Een vreemde keus van De Dijk overigens, dit nummer. Dat
had ik absoluut niet verwacht. Ook al omdat het toch een wat esoterische
tekst is, al heeft Huub een goeie stem voor de dreiging van het geheel.
En verder is het origineel zo weinig inspirerend dat het me verbaast dat
ze gedacht hebben dat daar wat mee te doen viel. Dat is in mijn versie
niet echt uit de verf gekomen is, komt deels door de techniek van die
tijd, deels door de muzikanten. Peter Koelewijn speelde mee, een
rock & roll-gitarist natuurlijk, waardoor het allemaal wat blikkerig
en houterig klinkt. En het lukte ook niet echt de snelle en de langzame
gedeelten tot een kloppend geheel te krijgen. Hier wel.'
