Na het bonte circus van vreemde typetjes dat door het
"Land Van Maas En Waal" trok,
tovert Boudewijn de Groot ons nu een ander zonderling typetje
voor en wel "PRIKKEBEEN". Om deze figuur goed uit de verf te
doen komen, heeft hij de hulp ingeroepen van Elly Nieman.
Samen vertellen ze de al dan niet vreemde avonturen van
Meester "PRIKKEBEEN" en zie, de plaat belandt huizenhoog in
de hitlijsten! Zijn we wel gewend van Boudewijn, zul je
zeggen. Inderdaad, maar dit nummer is wel heel anders dan
al zijn voorgaande, al was het alleen maar omdat Elly Nieman
haar lieflijke medewerking verleent. Zou dit de geboorte
zijn van een nieuw Nederlands top-pop-duo?! "Nee!" zegt
Boudewijn. "Dit was zomaar een tussendoortje, weer eens
wat anders. Het nummer vroeg gewoon om een tweede persoon en
wie kon ik daar beter voor nemen dan Elly Nieman! Ze had al
een hele hoop ervaring met Rikkert Zuiderveld en ze doet het
dan ook geweldig. Maar in de toekomst ga ik het weer alleen
doen, dat wil zeggen, bij zaaloptredens zal ik begeleid worden
door de beatgroep Names and Faces. Solo-optredens zijn er, wat
de zalen betreft niet meer bij. Het gaat namelijk niet meer,
de mensen willen er een volwaardige begeleiding bij en die
krijgen ze nu dus ook. Op de plaat blijf ik wel alleen werken,
maar wie weet doe ik in de toekomst nog eens een beroep op
Elly!" Geen nieuw Nederlands top-pop-duo dus. "Nee!" zegt ook
Elly Nieman beslist. "mijn plaats is bij Rikkert. Maar mocht
Boudewijn nog eens een beroep op me doen, dan zal ik hem gaarne
van dienst zijn, want ik vond het erg leuk." Om dit eenmalige
duo toch voor de eeuwigheid vast te leggen is ME-fotograaf
Rob Bosboom bij Elly Nieman langs gegaan en op de zolder van
haar huis heeft hij een paar exklusieve plaatjes geschoten
van Boudewijn en Elly, speciaal voor de lezers van ME.
Het in duet met Elly Nieman gezongen Meester Prikkebeen wordt
als single een hit. Binnenkort verschijnt de
nieuwe plaat, zijn eigen werkstuk
Als de rook om je hoofd is verdwenen en de door ons in een vorige
sJONGe sJONGe reeds aangekondigde a-kant
Waterdrager. Het is eigenlijk een soort
rustpauze. Die elpee zat zo vol
met allerlei dingen, dat dit even iets rustiger is. De
volgende elpee, dit
najaar te verwachten, is ook rustig gehouden".
Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh gaan weer
samenwerken. [...]
Twee fenomenen die ons in de laatste jaren van het vorig decennium
bezighielden met hits-van-eigen-bodem als
"Strand",
"Noordzee",
"Welterusten, mijnheer de president",
"Er komen andere tijden",
"Een meisje van zestien",
"Land van Maas en Waal",
"Testament",
"Vrienden van vroeger"
en "Prikkebeen". Wat waren we er stuk van. De enorme brokken werden
weggeslikt na "Vrienden van vroeger"
en we hadden het knap zwaar met
"Voor de overlevenden". Dat
was nog eens Hollands werk waar je zonder schaamte stil van kon
worden! Het duo Nijgh-De Groot had het helemaal en iedereen
sprak plotseling vol trots over het "volwassen Nederlandse
chanson". Dat was in de periode tussen 1966 en 1969.
Na de glorieperiode rond
'Het land van Maas en Waal',
'Mijnheer de president',
'Testament' en
'Meester Prikkebeen' had Boudewijn de Groot er in 1969 plotseling
genoeg van en nam afscheid van zijn fans.
Boudewijn werd de reus in de nederlandstalige 'kleinkunst'.
Meer nog: voor velen in de Lage landen betekende hij wat Bob Dylan
was voor de Anglosaksische wereld en hij was een introduktie tot
een internationaal (protest-)songrepertoire met liedjes als
'Welterusten meneer de president' en
'Er komen andere tijden'. Maar dat
zijn repertoire in zijn geheel bij een gigantisch aantal mensen
zeer dierbaar was en is, bewees vooral zijn L.P.
'Vijf jaar hits',
een
dubbelalbum waarvan sinds de release in 1972 ruim 250.000 exemplaren
verkocht werden. Alle lievelingen van het publiek staan er dan ook
op: 'Meisje van zestien',
'Welterusten meneer de president',
'Het Land van Maas en Waal',
'Testament', 'Meester Prikkebeen', enz...
'Meneer de president' is een
van de talrijke liedjes uit de swingende hippie-periode, waarin
Boudewijn de Groot als een raket omhoog schoot. Vanavond laat de
Avro-televisie een documentaire
zien over de zanger/acteur, gemaakt door Geert de Bruin in het kader
van diens eindexamenproject van de Film- en Televise Academie.
Het tv-programma
'Voor de overlevenden' geeft niet
alleen een muzikale terugblik op de roerige jaren zestig en zeventig
('Land van Maas en Waal',
'Noordzee',
'Meester Prikkebeen'), maar de aanmerkelijk gekortwiekte De Groot
geeft samen met zijn vaste tekstdichter Lennaert Nijgh ook in alle
oprechtheid een hedendaagse kijk op die wilde haren-periode.
Oude 8 mm zwart/witfilmpjes uit
de privé-collectie van Lennaert Nijgh laten zien dat het
duo al heel vroeg creatief kon omgaan met tekst, muziek en film.
De filmpjes kwamen in het professionele circuit terecht en het
firmament ontfermde zich over een nieuwe ster.
Naast zijn journalistieke werkzaamheden voor het Haarlems
Dagblad, waarvoor hij wekelijks een column schrijft, werd
[Lennaert] de man van liedteksten voor bekende Nederlandse
artiesten. Veel van zijn werkstukken werden nationale bestsellers
zoals 'Zuster Ursula',
'Malle Babbe',
'Jan Klaassen de trompetter',
'Het Land van Maas en Waal', 'Prikkebeen',
en 'Zonder vrienden kan ik niet'.
Na zijn successen met
Land van Maas en Waal, Meester Prikkebeen
en Welterusten, meneer de president
in de jaren zestig kondigde hij in 1969 zijn afscheid aan. Hij
brak met Nijgh en trok zich terug op een boerderij in Dwingeloo
waar hij met aan aantal hippies en muzikanten een Engelstalige
groep (The Tower) probeerde op te zetten. Het project ging zoals
De Groot het uitdrukt "in rook op".
Jan Douwe Kroeske's
'2 Meter Sessie' staat vanavond
geheel in het teken van Boudewijn de Groot. De man die midden jaren
zestig een generatie achter zich kreeg met nummers als
'Welterusten meneer de president',
'Het land van Maas en Waal' en 'Meester
Prikkebeen' kwam dit jaar terug met de plaat
'Een Nieuwe Herfst'.
[Bespreking Boudewijn de Groot in Paradiso]
Boudewijn de Groot is op zijn sterkst als hij de merendeels door
zijn vaste compaan Lennaert Nijgh geschreven teksten zo droog en
indringend mogelijk zingt. Soms was de orkestrale versiering op zijn
plaats, zoals in 'Meester Prikkebeen', waarbij de oorspronkelijke
zangeres Elly Nieman een gelukzalig hippiegevoel opriep.
[Bespreking Boudewijn de Groot in Paradiso]
In twee uur kwamen bekende nummers van toen en onlangs voorbij. De
arrangementen waren passend, de orkestratie dwong De Groot feller te
zijn dan in zijn indolente aard ligt, en de teksten bleken voor een
deel nog mee te kunnen: Meisje van zestien
('zij gaf zich aan een vagebond'),
Verdronken vlinder
('zo te sterven op het water met je vleugels van papier'),
Onderweg ("t licht komt van ver, van
lichtjaren her'), 'Prikkebeen' ('lapjeskat, muizenissen, rood
cellofaan, draailier, sleutel van goud') samen met de vermoeiend
blijmoedige Elly 'Kauwgomballenboom' Nieman. Boudewijns kwaliteit
als componist kwam ook naar voren in liedjes die door anderen bekend
zijn gemaakt, maar hier de bedoelde uitvoering kregen: Annabel (Hans
de Booy kan inpakken) en Malle Babbe
(exit Rob de Nijs).
Eerst zong De Groot nog over
Het Land van Maas en Waal ('67)
en maakt hij nog Picknick
('67) die flower power plaat, met dat liedje, Meester Prikkebeen,
een duet met Elly Nieman (van Rikkert). Maar De Groot begon genoeg te
krijgen van zomaar wat liedjes zingen. Hij wilde wel 'ns wat anders.
Een conceptplaat bijvoorbeeld.
Nacht En Ontij verscheen.
Die bestond uit twee gedeelten: Babylon
en Heksensabbath.
[Bespreking Nieuwe Herfst Tournee]
Vanavond zijn ze en masse speciaal gekomen voor die bekende
zanger van weleer, de vertolker van beroemd geworden liedjes
als Testament, Jimmy,
Het land van Maas en Waal of Prikkebeen.
Voor die in Heemstede opgegroeide jongen met zijn gitaar, die ruim
dertig jaar geleden voor het eerst de hoofden op hol bracht, in dit
soort theaters in de provincie, en die nu weer hier staat, voor het
thuispubliek.
"Geboren in 1944 op Java in het jappenkamp Kramat." Zo luidt de
eerste zin van de biografie bij zijn vorig jaar verschenen cd
Een nieuwe herfst. De haardos
is grijs geworden en misschien wat minder weelderig dan in de jaren
van Meester Prikkebeen, maar hij zegt geen besef te hebben van zijn
huidige leeftijd. "Met dit programma heb ik het idee op hetzelfde punt
te zitten als 35 jaar geleden."
Het begint in 1964 met Strand (Je gaat
er op de brommer heen / en ligt dan plat tot kwart voor
één / dan ga je kijken naar een vrouw / die je
wel graag versieren zou / dan krijg je ruzie met haar man /
die toevallig boksen kan / en met je tanden in je hand /
sjok je weer verder langs het strand) en daarna volgen talloze
klassiek geworden nummers als Testament,
Meisje van 16,
Voor overlevenden, Prikkebeen,
Het Land van Maas en Waal, Jimmy,
Tante Julia en
Malle Babbe.
[Boudewijn, over Boudewijn de Groot in Paradiso:]
Als je "Prikkebeen" zingt in de originele bezetting, hoort Elly
Nieman daarbij. Zij bepaalt het geluid van het 'mager meisje van
plezier' nog steeds.
In de jaren
60 en begin jaren 70 was hij de populairste
vertolker van het Nederlandse lied. Iedereen kende De Eenzame
Fietser uit het hoofd, iedereen dweepte met hem. Daarna ging het
bergafwaarts. Hij verzoop in een Drentse commune, vertaalde jarenlang
thrillers in Overveen en verdween naar Californië. Hij maakte
lullige platen en trad in 1985 voor het laatst op als muzikant, en dan
nog vooral in België. Wel dook hij op in twee succesvolle musicals
(Tsjechov en Anne Frank), maar de legendarische zanger van
Testament,
Het Land van Maas en Waal,
Meester Prikkebeen en
Verdronken vlinder
leek voorgoed verleden tijd.
HAARLEM, 30 april - Een minutenlang durend applaus vult kort na
het middaguur de statige ruimte van de Renaissancezaal in het Frans
Halsmuseum. Het blije, waardering verkondigende handgeklap daalt neer
over de hoofden van zanger/componist Boudewijn de Groot en tekstdichter
Lennaert Nijgh. De troubadour en schrijver mogen zich vanwege hun
verdiensten voor het Nederlandse lied sinds gistermiddag Ridder in de
Orde van de Nederlandse Leeuw
noemen. [...]
Veel onverwoestbare nummers van weleer passeren de revue:
Een meisje van 16,
Het land van Maas en Waal, Meester
Prikkebeen, Hoe sterk is de eenzame fietser. Als muzikale
onderbreking van de samenspraak der burgemeesters stuurt pianist
Jacob Klaasse flarden van de bekende melodieën de feestende
Renaissancezaal in. De spontane neiging om mee te zingen moet worden
onderdrukt.
Het verzameld werk van Lennaert Nijgh is uit.
'Ik doe wat ik doe'. Een kloek boek met
klassiekers als 'Het Land van Maas en Waal'
en 'Malle Babbe',
'Pastorale' en 'Meester Prikkebeen',
'Tante Julia'
en 'Testament'. Een gesprek met de
Haarlemse schrijver, die in de jaren zestig naam maakte met
zijn teksten voor Boudewijn de Groot. "Ik heb weinig met
la-la-la en na-na-na."
U hebt ze natuurlijk herkend: dit zijn flarden uit liedjes van
Boudewijn de Groot, en niet zomaar liedjes:
'Strand', 'Meester Prikkebeen', ze behoren tot
het beste wat in dit genre in het Nederlands is geschreven. Dat danken ze
natuurlijk aan De Groots muziek - maar evenzeer aan het talent van de
tekstdichter ervan, Lennaert Nijgh, zonder meer een van de grootste
Nederlandse liedjestekstschrijvers van deze eeuw. Hoezeer hij dat is,
blijkt in overvloed uit de meer dan 180 teksten die zijn verzameld onder
de titel Ik doe wat ik doe, nu als vierde
deel in de fraaie 'Pluche'-reeks van Nijgh (geen familie)
& Van Ditmar verschenen (1.399 frank).
