[Bespreking Boudewijn de Groot in Paradiso]
In twee uur kwamen bekende nummers van toen en onlangs voorbij. De
arrangementen waren passend, de orkestratie dwong De Groot feller te
zijn dan in zijn indolente aard ligt, en de teksten bleken voor een
deel nog mee te kunnen: Meisje van zestien
('zij gaf zich aan een vagebond'),
Verdronken vlinder ('zo te sterven
op het water met je vleugels van papier'), Onderweg ("t licht komt van
ver, van lichtjaren her'), 'Prikkebeen'
('lapjeskat, muizenissen, rood cellofaan, draailier, sleutel van goud')
samen met de vermoeiend blijmoedige Elly 'Kauwgomballenboom' Nieman.
Boudewijns kwaliteit als componist kwam ook naar voren in
liedjes die door anderen bekend zijn gemaakt, maar hier de
bedoelde uitvoering kregen: Annabel (Hans de Booy kan inpakken)
en Malle Babbe (exit Rob de Nijs).
[Boudewijn, over Boudewijn de Groot in Paradiso:]
En dat Caya en Jim meededen spreekt voor zich. Bij een belangrijke
gebeurtenis als dit concert in Paradiso vraag je je kinderen mee te
doen. Wat talent heeft, moet een plaats krijgen. Met Jim en Marcel heb
ik vaker samen gezongen, maar Caya stond voor het eerst als zangeres
naast me. Waarschijnlijk was ik daarom zo onder de indruk, dat ik
halverwege mijn tekst kwijtraakte, Caya liet zich niet uit het veld
slaan en zong professioneel door. En zo staat het natuurlijk ook op
de CD. Marcel lag in het ziekenhuis,
dus we waren helaas niet compleet. We hebben zijn stem en zijn gitaarspel
dan ook niet op deze CD kunnen
vastleggen. Maar volgende keer zijn we met z'n vieren.
[Boudewijn:] Het mooiste lied... pfff. 'Onderweg'. Vooral
qua sfeer word ik daar op onverklaarbare wijze tot in mijn diepste
'esthetische wezen' door geraakt. Dat is bijna religieus. Verder
heeft dat nummer een prachtige melodielijn, en de tekst is dus van
Lennaert:
Stil staan in 't woud,
donker en oud
de sparren versteend op wacht.
Het licht komt van ver,
van lichtjaren her
en ik ben onderweg.
