Na wat eepee-werk verschijnt in 1965 de tweede single:
Een meisje van zestien met
op de achterkant Zomaar een soldaat, een
vertaling van het Donovan-nummer
The universal soldier. Het wordt
een hit. Reden om na de single Noordzee 'n
elpee te maken, waarop, naast
enig vertaald werk van ondermeer Donovan en Paul Simon, het scherpe
Welterusten, meneer de President
staat, dat tevens op single wordt gezet. Toptien. Vanwege vooral dit
nummer en de soldaat krijgt Bo het etiket "protestzanger" opgeplakt.
Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh gaan weer
samenwerken. [...]
Twee fenomenen die ons in de laatste jaren van het vorig decennium
bezighielden met hits-van-eigen-bodem als
"Strand", "Noordzee",
"Welterusten, mijnheer de president",
"Er komen andere tijden",
"Een meisje van zestien",
"Land van Maas en Waal",
"Testament",
"Vrienden van vroeger"
en "Prikkebeen". Wat waren we er stuk
van. De enorme brokken werden weggeslikt na
"Vrienden van vroeger"
en we hadden het knap zwaar met
"Voor de overlevenden". Dat
was nog eens Hollands werk waar je zonder schaamte stil van kon
worden! Het duo Nijgh-De Groot had het helemaal en iedereen
sprak plotseling vol trots over het "volwassen Nederlandse
chanson". Dat was in de periode tussen 1966 en 1969.
Grote publiciteit kwam, deels door volkomen verkeerde beoordeling,
deels doordat de 'heel grote journalisten' van naam en artistieke
integriteit het duo De Groot-Nijgh onderkenden als jonge mensen met
een stijl die nauw verwant is aan die van artiesten als Dylan, Vian
en Brassens. Beider voorkeur voor Bertolt Brecht sprak wat dat betreft
ook boekdelen. Boudewijns warme, toch indringende en felle stem,
zijn soms cynische intonatie, gaf aan verzen als
"De eeuwige soldaat", de ballade "Noordzee"
en "Welterusten meneer de President"
een bijzonder accent.
Boudewijn de Groot (32), de in zichzelf gekeerde pionier van
het Nederlandse luisterlied, is gezwicht voor de morele pressie
die er vanuit België op hem werd uitgeoefend. Na jarenlang
een nogal teruggetrokken bestaan te hebben geleid, vertoont hij
zich sinds november '76 weer 'live' aan het Vlaamse
publiek. [...] Zij worden niet
teleurgesteld. Boudewijn heeft grondig gerepeteerd met zijn
tijdelijk in het leven geroepen Jeroen Bosch Band, kent alle
teksten weer van buiten en de hits van weleer bruisen van vitaliteit.
Noem ze maar op: Meisje van zestien,
Aeneas nu,
Het Spaarne,
De Waterdrager,
Ballade van de vriendinnen van een nacht,
Beneden alle peil,
De Noordzee, Verdronken vlinder,
Testament, Jimmy, Als de rook om je
hoofd is verdwenen. Anderhalf uur blijde herkenning.
Boudewijn's warme, toch indringende en felle stem, zijn soms
cynische intonatie, gaf aan verzen als
'De Eeuwige Soldaat',
'De Noordzee', 'Woningnood', e.a. een
bijzonder accent.
Als liedjeszanger trad hij op in wat toentertijd doorging voor
het alternatieve circuit en kwam met het ene succesnumer na het
andere. 'Meisjes van zestien',
'De eeuwige soldaat',
'De Noorzee', 'Testament' en
'Welterusten mijnheer de president'.
Het tv-programma
'Voor de overlevenden' geeft niet
alleen een muzikale terugblik op de roerige jaren zestig en zeventig
('Land van Maas en Waal',
'Noordzee', 'Meester Prikkebeen'), maar
de aanmerkelijk gekortwiekte De Groot geeft samen met zijn vaste
tekstdichter Lennaert Nijgh ook in alle oprechtheid een
hedendaagse kijk op die wilde haren-periode.
Oude 8 mm zwart/witfilmpjes uit
de privé-collectie van Lennaert Nijgh laten zien dat het
duo al heel vroeg creatief kon omgaan met tekst, muziek en film.
De filmpjes kwamen in het professionele circuit terecht en het
firmament ontfermde zich over een nieuwe ster.
[Boudewijn, over de uitvoering door Julia P. Hersheimer
op Als de rook is verdwenen...]
(al bij de eerste klanken) 'Dit vind ik zo aandoenlijk,
hè. Dat akkoordenschema, dat op zichzelf al zo simpel is, dat
ze nóg simpeler hebben gemaakt. (neuriet mee) Zie je,
klopt niet. Ook dit is dus eigenlijk nog dichter bij het origineel
dan mijn uitvoering, omdat het een doodsimpele ballade is. Hier, hoor
je? Tam-ta-dam, de gitaar blijft gewoon hangen. Het is ontzettend
onbeholpen eigenlijk, deze uitvoering. Maar ook heel aandoenlijk dus.
En het past ook zo bij het onderwerp: een soort totale onschuld. Die
Amsterdamse S? O, dat stoort me absoluut niet. Noordzee móet
je trouwens met een s zeggen, want het komt na een t-klank en dan
wordt een z een s, in de spraakleer. Ik wil er absoluut niet mee
koketteren hoor, maar het stoort me gewoon niet. Bij André
Hazes weer wel, mateloos zelfs. Maar dit, dit is ook geen accent,
het is meer een Amsterdamse kleur, niet zo plat.'
Boudewijn was al heel jong een ster geworden. Dat begon eerst heel
voorzichtig met het lied Noordzee. Maar zijn eerste grote hit
was Een meisje van zestien, een
Nederlandse bewerking overigens van het bekende Bécaud-nummer
Un Enfant.
