Dezer dagen komt er een verzamel-cd van oude hits uit, de derde
alweer en er gaat een film in première waarin hij een ouder
geworden liedjeszanger vertolkt van wie zelfs de belastinginspecteur
een gewezen fan is.
Naast het vertalen ruimt De Groot nog steeds plaats in voor
muziek, al hoeft het publiek niet op korte termijn op een
nieuwe elpee te rekenen. "Die zit
er al drie jaar aan te komen. Maar ik wacht eigenlijk op teksten van
Lennaert. Om de een of andere reden schijnt het hem niet te lukken."
Wel verschijnt dezer dagen een (derde) verzamel-cd met oude hits.
Bladerend in de nu gebundelde liedteksten
van Lennaert valt meteen zijn
'Welterusten, mijnheer de president'
op, geschreven uit protest tegen de Vietnam-oorlog. De gelijkenis met
wat er nu in de wereld speelt, is op het eerste gezicht griezelig. Weer
wordt het leven van duizenden mensen bedreigd en opnieuw moet je je
afvragen waarvoor. Toch liggen de zaken nu wat anders, meent Lennaert.
"Ik vind het prima dat ze dat lied, destijds door Boudewijn de Groot
gezongen, op de verzamel-cd hebben gezet die onlangs van zijn successen
is uitgebracht. Maar ik zou ernstig protesteren als ze het op een
singeltje weer op de markt gingen brengen zoals ze hebben gedaan met
Donovan. Dat ze 'Universal soldier'
omwille van de commercie hebben opgegraven, vind ik misselijk."
Als de band voor het optreden in
een van die keurige restaurants zit, die zowel satéschotels als
ribeyes serveren, praten ze over versterkers en of ze gaan overnachten in
een Van der Valkhotel. En natuurlijk over de raadselachtig grote, nooit
aflatende roem van 'Bo' de Groot. "Weet je hoeveel cd's er zijn verkocht
van De Beste van Boudewijn de Groot?' vraagt Jansz.'500.000!" Hij herhaalt
het nog maar eens, lettergreep voor lettergreep: "Vijf-hon-derd-dui-zend!"
