[Bespreking van Nieuwe Herfst Tournee: Gent (B)]
Toen Boudewijn De Groot voor een tweede en laatste keer terugkwam, had
hij het publiek ook te melden dat het optreden opgenomen was voor een
eventuele live-CD en stak toen de vlam in de spreekwoordelijke pan met
het opgewekte hoempa-pa van
Het land van Maas en Waal.
Zo juist is de dubbel-cd 'Een hele tour' verschenen. Eén cd
wordt gevuld met het optreden van Boudewijn de Groot samen met het
Metropole Orkest in Paradiso. Een hoogtepunt in zijn dertigjarige
carrière, zo zegt hij zelf. Voor een volle zaal speelde hij
anderhalf uur lang klassiekers uit zijn inmiddels dertig jaar oude
carrière samen met o.a. Fay Lovsky en Jan Rot. Ook deze cd staat
inmiddels hoog in de hitparade. Dat is de derde succesvolle cd in twee
jaar tijd, na de 'comeback'-cd
'Een nieuwe herfst' en de
compilatiebox
'Wonderkind aan het strand'. [...]
Het is opvallend hoe Boudewijn de Groot zijn muzikanten en
arrangeurs eert in het begeleidende boekje van de eerste cd van de
dubbelaar 'Een hele tour'. Hij heeft veel respect voor de mensen met
wie hij speelt of die zijn arrangementen maken. 'Er is niet
één muzikant die ik had willen zijn. Wat ik wel heb,
vooral de laatste jaren, is dat ik graag een muzikant had willen zijn.
Ik ben geen muzikant in de zin van instrumentalist, dat je een
instrument zo goed beheerst, of het nou piano, gitaar of saxofoon is,
dat je domweg met iedereen kan meespelen. Dat ding pakken en alles
spelen wat je wil.'
'Ik speel niet goed gitaar. Het is krakkemikkig maar adequaat.
Mensen accepteren het omdat het bij mij hoort. Dan zegt de gitarist:
'Zal ik het maar spelen?' of 'in dit stukje geen akoestische gitaar'.
Dat vat ik op als een tactvolle manier om te zeggen: speel jij maar
niet mee. Ik ben ervan overtuigd dat ze nu nog steeds denken: 'Jammer
dat hij meespeelt op die gitaar, maar ja, het hoort er nu eenmaal bij,
bij het imago.' Ik zag afgelopen zondag Yo-Yo Ma (een klassiek
geschoolde cellist; red.) bij Han Reiziger op tv, enne... die beheerst
dat instrument zo goed, die doet even zo en het klonk meteen fantastisch.
Hij speelt gewoon alles wat hij wil. Hij hoeft er niet over na te denken
hoe het moet. Hij hoeft alleen maar bezig te zijn met hoe het mooi
klinkt, alles wat hij leest of hoort kan hij spelen. En 't klinkt
prachtig.
'Ik heb nooit de drang gehad om het te leren of het geduld gehad.
Ik weet het niet wat het was, maar misschien dat de noodzaak ontbrak
om goed te kunnen spelen. Ik heb altijd anderen om me heen gehad om het
op te vangen en ik heb ook nooit de ambitie gehad om sologitarist te
worden. Dat is pas later gekomen en toen was het eigenlijk al te laat.
Toen dacht ik: 'Ja om nou nog alles te gaan leren.' Misschien zijn
mijn handen ook te klein, dat excuus gebruikte ik ook op z'n tijd.'
[Boudewijn, over Boudewijn de Groot in Paradiso:]
Vera Beths speelt hier dezelfde solo als ze op de
Fietser-LP al liet horen, een
solo die bij de arrangementen hoort en dus van de hand van Bert
Paige is. In Paradiso streek ze ook de prachtige solo in
"De roos", maar dit is op CD komen te
vervallen om niet te veel doublures te krijgen: hij staat al op
de Vooruit CD. [...]
En dat Caya en Jim meededen spreekt voor zich. Bij een belangrijke
gebeurtenis als dit concert in Paradiso vraag je je kinderen mee te
doen. Wat talent heeft, moet een plaats krijgen. Met Jim en Marcel heb
ik vaker samen gezongen, maar Caya stond voor het eerst als zangeres
naast me. Waarschijnlijk was ik daarom zo onder de indruk, dat ik
halverwege mijn tekst kwijtraakte, Caya liet zich niet uit het veld
slaan en zong professioneel door. En zo staat het natuurlijk ook op
de CD. Marcel lag in het ziekenhuis, dus we waren helaas niet compleet.
We hebben zijn stem en zijn gitaarspel dan ook niet op deze CD kunnen
vastleggen. Maar volgende keer zijn we met z'n
vieren. [...]
[Boudewijn, over touren:] Meer dan ooit betrek ik Lennaert
bij de liedjes die ik zing. Want de
Tour'97, waarvan op deze
CD een groot deel te beluisteren is, gaat voornamelijk over
"Een Nieuwe Herfst", de CD waarvoor
ik uit heimwee en verlangen naar poëzie en zeggingskracht
weer bij hem heb aangeklopt. [...]
Ernst Jansz en Jan Hendriks hebben al eerder met me meegespeeld. Jan
op de plaat "Van een afstand" en Ernst
natuurlijk op meer platen en bovenal als pianist gedurende een aantal
jaren van rondtrekken door Nederland en België. Jakob Klaasse maakt
het zevental compleet als muzikant. Bovendien spelen we op een aantal
nummers arrangementen die door hem zijn geschreven, zoals
"De Roos",
"De Rover" en
"De Engel is gekomen"
(dat niet op deze CD staat).
Boudewijn en Lennaert kregen een plaats in de EREGALERIJ VAN
DE NEDERLANDSE POPMUZIEK 1995. Er volgden nieuwe cd's, zoals
Wonderkind aan het strand
en ten slotte Een hele tour, een dubbel cd-box met tal van
successen in de oorspronkelijke arrangementen van Bert Paige, die
echt een monument is.
