Voor de film 'Een tip van de sluier' van zijn vriend Frans Bromet
schreef Boudewijn de Groot een dikke drie jaar geleden en was hij
niet geheel tevreden. "We waren te zeer begrensd door budget en tijd,
maar 't is een goeie ervaring geweest. Wat me aantrekt in filmmuziek
is dat het in principe de meest vrije vorm van muziek schrijven is,
ook al heb je altijd met restricties te maken. Vijf factoren zijn in
feite medebepalend voor jouw resultaat. Allereerst de wensen van de
regisseur en de producer, tenzij die zeggen het maakt mij niet uit.
Dan natuurlijk het budget, waarop je de grootte van het orkest moet
afstemmen. Verder de sfeer van 't verhaal, waar je in mee kunt gaan
of juist tegenin kunt gaan. De loop van het verhaal zelf natuurlijk
en voorts de lengte van de opnamen. Tussen al die klippen moet je
zien te zeilen. Voor mij is het op langere termijn zaak om me daarin
verder te bekwamen via opdrachten. Mijn hoop is daarbij dan in de
eerste plaats gevestigd op Nederland, waar best voldoende speelfilms
worden gemaakt om enigszins regelmatig te werken en dan van lieverlee
een soort representatiemap samen te stellen waarmee ik eventueel hier
een paar deuren kan openen. Voorlopig echter concentreer ik me nu op
dit Duitse avontuur en werk ik
aan mijn volgende Nederlandse elpee."
Door zijn dagelijkse omgang met theorieën en trucjes is
Boudewijn de Groot niet met andere oren gaan luisteren naar muziek.
"Nog steeds kan ik heel ontspannen stukken over me heen laten komen.
Net als dat ik altijd gewoon heb kunnen blijven genieten van films.
Ik zou het vreselijk vinden als ik automatisch professioneel, op een
hamsterachtige manier zou gaan kijken of luisteren. Dat zou inhouden
dat je niet meer gevoelig zou zijn voor wat je ziet of hoort."
