Lennaert Nijgh zal voorlopig niet meer schrijven. Hij moet zich
zoals hij zelf zegt "weer opladen". De intensiteit van de vorm, daar
moet volgens hem de tijd aan sleutelen. "Zo'n tekst is zo gecomprimeerd,
dat dat spanningen opwekt. Na die opnamen
[van De dynastie der kleine Luyden [TV]] is er die
vakantie en misschien ga ik daarna eindelijk eens aan het boek over
het water beginnen. Daar wil ik eigenlijk vier maanden onafgebroken
aan werken,
maar ja, de belasting.
Ik ben bijna uit die belastingschuld. Ik heb het de afgelopen
twee jaar financieel verdomd moeilijk gehad en daardoor weinig
tijd gehad om aan dingen te werken die ik graag wilde doen.
Maar losgezien van hare majesteits ambtenaren kan ik ervan
bestaan, dus zuiver van het schrijven van liedjes."
- Maar je hebt meer gedaan dan de
bruut uithangen, liedjes schrijven en de vrijdenker zijn.
[Lennaert:] "Tsja. wat moet ik daar nu over zeggen?
Zo veel! Wat wil je weten? Of ik leraar dramatische expressie ben
geweest? Ben ik. Toen ze te rechts werden op die school heb ik er
gauw een punt achter gezet en ben ik weer aan het schrijven geslagen.
Dat is waar ook, ik heb een roman geschreven
en nautische liedjes voor Astrid, mijn ex-vrouw; aan de drank soms,
en aan de grond wat vaker gezeten. Weet je wat de ellende is? Ik heb
me steeds terug moeten trekken van mijn passie: de lyriek en de
bellettrie. En dan vind ik Malle Babbe,
het liedje, dat Rob de Nijs naar een hit zong, nog niet eens mijn
diepste buiging."
Dit voorbeeldig uitgegeven boek gaat
vergezeld van een cd, een heruitgave van de lp De Razende Bol
uit 1978, waarop Astrid Nijgh twaalf door Lennaert 'gerestaureerde'
traditionele vissersliederen en zeemansballaden zingt.
Ik doe wat ik doe/36
teksten van Lennaert Nijgh. Quintessence/Nikkelen Nelis.
Astrid Nijgh: De Razende Bol. WEA/Nijgh en van
Ditmar.[...]
Op de dubbel-cd Ik doe wat ik doe
worden 36 van zijn beste teksten gezongen door onder meer Herman van
Veen, Joost Nuissl, Fred Piek en natuurlijk Boudewijn de Groot. Deze
fraaie cassette is een aanvulling op de
gelijknamige tekstbundel, een aflevering uit de
Pluche-tekstdichtersreeks van Nijgh en Van Ditmar. Bij dat boek hoort
ook de cd De Razende Bol uit 1979 van Astrid Nijgh. De lp werd
toen nauwelijks verkocht, maar Lennaert Nijgh beschouwt deze ode aan de
bruine vloot als een van zijn artistieke hoogtepunten. Historisch is die
ook zeker van belang, maar je moet wel erg van het traditionele gezang
houden om de cd meerdere keren te draaien.
De Razende Bol verscheen oorspronkelijk in 1979 en ging toen
vrijwel ongemerkt voorbij. Ten onrechte, zo menen de vroegere echtelieden.
Dat mag dan zo zijn, anno 2000 klinkt de plaat toch wat verouderd. Een
betere ondersteuning van het boek is de
CD Ik doe wat ik doe, die in de
platenwinkel apart te koop is. [...]
Lennaert Nijgh: Ik doe wat ik doe.
Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam. f 69,90 (inclusief de cd
De Razende Bol van Astrid Nijgh).
Lennaert Nijgh is de grootste nog levende tekstschrijver in het
Nederlands taalgebied, daar zijn vriend en vijand het over eens. Van de
eerste mensensoort heeft het Haarlemse genie meer dan van de laatste,
dit ondanks het feit dat om zijn werk moet worden gebeden en gesmeekt.
Het beste daarvan is nu verzameld, in een boek
(met bonus cd 'De Razende Bol') en een pluchen
2cd-box, beide getiteld 'Ik
Doe Wat Ik Doe' en op dezelfde wijze vormgegeven. Elf van de 36 (!)
liedjes op het dubbelalbum zijn nooit eerder op cd verschenen. Geen
wonder dat Nijghs favoriete tekst van
eigen hand er niet eens op staat... [...]
Er wordt heel wat afgezworven in teksten van Lennaert Nijgh, maar
het meest indrukwekkend wordt er gevaren, zoals op 'De Razende Bol' uit
1979 en 'Fred Piek', van twee jaar
later, beide overigens ten tijde van uitbrengen vrijwel onopgemerkt aan
media en publiek voorbij gegaan. Iemand als Lennaert Nijgh
gelóóf je echter als hij zegt: "Als je iéts op kunt
steken in dit vak is het dat succes en kwaliteit niets met elkaar te
maken hebben, dus waarom zou ik met commerciële flops zitten, als
ik artistiek tevreden ben met plaat of boek?"
