| Gegenereerd door |
 |
Al liep je dan ook niet zo licht
vooral niet met wind tegen
toch heb ik vaak jouw kettingkast
met liefde losgeregen
Je was een uitgestorven merk
een echte fiets van adel
een damesrijwiel, stoer en sterk
met een gezondheidszadel
Lief, m'n lieve Locomotief
ik kan maar niet bevatten
lief, m'n lieve Locomotief
waarom liet ik je jatten?
Zo vaak bracht jij mij naar een vrouw
waar ik bleef overnachten
en jij aan een lantaarnpaal
geketend moest staan wachten
Vaak nam ik meisjes achterop
maar als jij haar een trut vond
dan liep je achterband weer leeg
zodat ik mooi voor schut stond
En soms wanneer ik op je klom
vond jij mij te bezopen
dan donderde je platweg om
en wist ik: ik moet lopen
O waarom stond je niet op slot?
Waarom moest dit gebeuren?
Hier sta ik met m'n strippenkaart
in de tram te treuren
Maar in de stad zag ik opeens
een meisje op je rijden
Ik rende tot ik jou en haar
de pas wist af te snijden
Mijn damesrijwiel! Houd de dief!
Mijn rijwiel en die dame
Toen zag ik haar. . . ze was zo lief. . .
Nu heb ik jullie samen
Lief, m'n lieve Locomotief
we vielen en we lachten
lief, m'n lieve Locomotief
twee wielen, één gedachte
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|