| Gegenereerd door |
 |
Niet naar de afbraakbuurt,
vlak achter haar centraal station,
maar naar de zestiende eeuwse pracht,
waarmee haar lakenhal zich spiegelt in de gracht:
een slanke gordel rond haar gothische silhouet.
En 's avonds lonkt ze met lichtreklames,
als valse tanden, naar 't publiek;
een oude vrijster met nepjuwelen,
gerestaureerde romantiek.
Maar in 't donker gaapt
achter de uitgaansbuurt een gat,
waar ooit een woonwijk stond,
die zo bouwvallig was, dat die nu plaats maakt voor een bank.
Maar kijk de kinderen,
maar kijk de kinderen
scheppen in 't zand,
tussen het puin der huizen
en rioleringsbuizen,
een heel nieuw land.
De stad lijkt af en toe
een beetje op een ziek oud wijf,
dat eens haar ziel verkocht
in ruil voor welvaart en voor macht
en nu verstikt in 't snelverkeer.
De planologen staan
als toverdokters om haar heen,
daar komen technisch tekenaar en de gemeente aan,
ze slopen wijk na wijk.
De operatie slaagt, de zieke overlijdt.
Ze scheppen dromen op tekentafels,
het is een sierlijk mooi lijnenspel.
Het is heel kunstig, mooi op makkettes,
maar wie er wonen moet is niet in tel.
Want nee, zij meten niet
met mensenmaten zoals wij,
maar met een schuifmaat en
ze schuiven ons en onze kleine mensenmaat opzij.
Maar kijk de kinderen,
maar kijk de kinderen
scheppen in 't zand,
tussen betonnen dozen,
tussen de blokkendozen,
een heel nieuw land.
Hoe zal Almere zijn... een heel nieuw land,
een stad, die uit 't niets gemaakt wordt
op de bodem van de zee?
Ik ben zo benieuwd hoe Almere zal zijn.
Wordt 't een ontwerpersdroom?
Of zal Almere,
de tijd zal het leren,
Almere wordt zoals de kinderen doen:
Een stad uit het niets, uit het niets.
Almere wordt een stad in de zee, wordt een stad in de zee,
Almere in het groen.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|