| Gegenereerd door |
 |
Daar voor me steken op een muur
gebroken scherven glas omhoog
van flessen, ooit gevuld met wijn.
't Is wel een bitter lot zo droog
en zo vijandig scherp te zijn.
Er is een deur die openstaat;
ik ga er in een droom doorheen.
Een pad door groene tuinen gaat
als in een doolhof nergens heen.
Bij vijvers stil en bodemloos,
in 't midden van een scherpe ring
van doorns onmeedogenloos,
bloeit in de groene schemering
de roos, de rode roos.
(instr.)
Nooit was een geur zo zoet
en nooit een huid zo zacht.
En nooit zo rood
de druppels bloed
in 't groene gras die nacht.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|