- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Bijna iedere dag hebben we het op de televisie kunnen zien, dan wel
kunnen lezen in de krant: Engeland staat onder water. En dat komt
doordat het klimaat steeds warmer wordt en dat is dus de schuld van alle
auto's en van alle fabrieken en dus van iedereen. De Engelsen accepteren
dat allemaal braaf; dat verwondert mij niets. Ooit zag ik in het
plaatsje Aldeborough, aan de oostkust, hoe dat men daar dacht de wateren
te keren: bij de voordeur van de huizen waren twee gleuven gemaakt,
zodat daar eventueel planken met zandzakken tussen konden. Dat het
wassende water evenwel ook achterom door de keukendeur naar binnen kon,
dat speelde blijkbaar geen rol.
Bij het vernemen van al die watersnoden in Engeland flitsten mijn
gedachten onmiddellijk terug naar mijn kindertijd en naar Hoofdstuk
Negen van het boek dat mijn eigen kinderbijbel is: Winnie-The-Pooh.
Diegenen, die niet met Pooh zijn opgegroeid, mogen hier ophouden met
lezen en verder gaan met de sportpagina's, want de rest van mijn betoog
zal volkomen onbegrijpelijk zijn. Helaas, ik kan het ook niet helpen.
Volgende keer beter.
Goed, bij het zien van de watersnood in Engeland dacht ik dus meteen aan
Hoofdstuk Negen: Waarin Knorretje Geheel Door Water Omgeven Is. De
Britse auteur A.A. Milne, die enorm z'n best heeft gedaan om een beroemd
toneelschrijver te worden, wat hem niet gelukt is, kocht in 1925 een oud
boerderijtje in het graafschap Sussex, aan de rand van Ashdown Forest,
een natuurgebied aan de Engelse zuid-oostkust. De Pooh-adepten onder ons
weten precies waar dat is, al zijn ze er nooit geweest: daar ligt het
Honderd Bundersbos - The Hunderd Aker Wood - waar Pooh en Rabbit en Uil
en Kanga en al die anderen wonen en waar voor altijd een kleine jongen
en zijn Beertje zullen blijven spelen.
En daar, in het voorzegde Negende Hoofdstuk, treedt de Rivier buiten
haar oevers. De tekenaar Ernest Shepard vulde Milne's kinderverhaal
op onnavolgbare wijze aan (vergeet in godesnaam die stomme
Disney-versie!) en gaf in sublieme pentekeningen gestalte aan
Knorretjes - Piglet's - holle boom en aan de heroïsche redding door
Pooh en Christopher Robin in een omgekeerde paraplu.
Maar zoog Milne het allemaal uit z'n duim? Niet helemaal. Engelse
riviertjes en rivieren plegen van tijd tot tijd te overstromen. In
1925, in 1625, nu en ongetwijfeld ook in de toekomst. Niets bijzonders.
Alleen begon er vroeger niemand te zeuren over klimaatsverandering. Dat
is een uitvinding van stadsmensen, zoals Tony Blèr en consorten, of zo
u wilt van Jan Pronk en zijn milieufanaten. Tot wie het nimmer is
doorgedrongen dat de wereld niet maakbaar is, nooit maakbaar is geweest
en nimmer maakbaar zal zijn. Althans niet door ons.
'Global warming-up': aan m'n hoela! Ik heb het al vijfenvijftig jaar te
koud! Wij, in het noordwesten van Europa, zijn blootgesteld aan het
zogeheten gematigd zeeklimaat. Dat wil zeggen dat het weer hier altijd
volkomen onbetrouwbaar is en nauwelijks uitschieters kent. Wel
verrassingen. Alles kan: zelf ben ik in een zeer barre winter geboren,
die van '44-'45. Daarna duurde het tot 1963 - weet u nog wel? - voor het
écht weer eens koud werd. Vervolgens: pauze, een hele generatie die niet
leerde schaatsen. Maar in 1978 vroor ik met het goede schip, lek gelopen
in het pakijs voor Enkhuizen, zodanig vast dat de terugtocht van
Napoleon over de Berezina er niks bij was. En in 1995 vielen we allemaal
op ons bek op oudejaarsavond.
Wij in Haarlem mogen van geluk spreken dat we ons kunnen koesteren in de
veilige pierenbak die door het Hoogheemraadschap Rijnland in stand wordt
gehouden. Het Spaarne is godzijdank geen rivier die buiten z'n oevers
treedt, maar een kronkelend watertje, bestuurd door de gemalen van
Spaarndam en Gouda. Wij hoeven niet bang te zijn dat we op zekere
ochtend ontwaken en Geheel Door Water Zijn Omgeven.
Zo, en nu ga ik de trap op en naar bed - met Meneer achter me aan,
boemberdeboem, in z'n rokkostuum.
'And as that is really the end of the story, and I am very tired after
that last sentence, I think I shall stop here.'
(c) 2000 Haarlems Dagblad
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
