- bron: http://www.haarlemsdagblad.nl
Morgen is het Werelddierendag. Dat 'wereld' is een toevoeging van de
laatste jaren. Globalisering, heet dat geloof ik. Wat een onzin, vroeger
had je gewoon Dierendag en dat was duidelijk genoeg. Vier oktober is de
sterfdag van St. Franciscus, vandaar die datum. Ik vind dat wel mooi:
uitgerekend de grootste en tevens de kleinste heilige van de kerk is tot
patroon van de dieren benoemd. Niet dat ze in de twaalfde eeuw, toen
Franciscus leefde, op dat idee zijn gekomen: tussen gewone mensen en
dieren was destijds niet zo'n groot verschil. Feit is dat Franciscus als
één van de eerste middeleeuwers blijk gaf van liefde voor de
natuur.
Ik denk niet in de eerste plaats aan een extra hapje voor mijn geweldige
huiskat Meneer - logisch, want voor katengekken is het nu eenmaal iedere
dag Dierendag - ik denk aan mijn moeder, die drie maanden geleden is
gestorven. Als ik omtrent deze datum geen column wijdde aan Dierendag,
was ze altijd hevig verontwaardigd.
'Maar ik schrijf over mensen, Ma!' zei ik dan.
'Ach, onzin! Mensen! Tuig is het, ze krijgen al te veel aandacht!'
Einde discussie.
Dit keer schrijf ik niet over mensen, Ma. Stil maar. Het onderwerp viel
me zomaar in de schoot: vanmorgen rolde er een fax uit de machine.
Afkomstig van Astrid van Os, de vrouw van Menno. Ja, precies, van de
vijfde generatie die de wonderbaarlijke Drogisterij A.J. Van der Pigge
beheert. Ik heb u ooit bericht over de nieuwe Piggepoes, die het kleine
pandje in de omhelzing van Vroom & Dreesmann muizenvrij dient te houden.
Een fier cypers poesje met een rood vlammetje boven haar snuit. Ter ere
van mij en mijn enorme huiskat hebben ze haar 'Mevrouw' genoemd. Ik geef
het woord aan Astrid van Os:
'Als een ware kroegtijger zit ze liever op de terrasjes van de
Botermarkt dan bij Pigge (in het huisjargon wordt 'Van der' altijd
weggelaten). Op de zaterdagmarkt staat een kweker met verdomd mals
kattengras, dus daar ligt ze dan de hele dag tussen de planten en laat
zich goed verwennen. Zo tegen zessen zie je haar op haar denkbeeldig
polshorloge kijken en dan zegt ze; 'Even een ommetje maken, hoor...' en
vervolgens is ze vertrokken en laat zich niet weer vangen. Zo ook die
zaterdag... ze verdween lachend en bleef weg. De volgende dag ben ik nog
gaan zoeken, niet te vinden. 's Maandags kregen we een telefoontje van
de Dierenambulance: ze was vast komen te zitten tussen een grote stapel
terrasstoelen op de Botermarkt en blijven hangen, ondersteboven aan een
pootje! Tot zeven uur 's morgens, toen werd ze pas gevonden. Pootje
gebroken, gewrichtskapsel gescheurd. Ze was niet te hanteren van de
pijn.' Tot zover Astrid van Os.
Wat ontzettend, dacht ik. Maar het is goed gekomen met Mevrouw.
De geschiedenis blijkt zich te bovendien te herhalen: het was
uitgerekend de Haarlemse dierenarts Baljet, die de arme Mevrouw weer
heeft opgelapt. Dokter Baljet junior dus, de zoon van de oude dokter
Baljet, die ruim twaalf jaar geleden mijn Meneer, toen hij uit het raam
van zijn toenmalige tehuis was gevallen, het leven heeft gered!
Nogmaals, voor ons kattengekken is het natuurlijk iedere dag in het jaar
Dierendag. Niettemin, moge de kleine heilige, wiens dag het morgen is,
zich over Zuster Mevrouw, Broeder Meneer en over alle andere Broeders en
Zusters Katten genadiglijk ontfermen.
(c) 2000 Haarlems Dagblad
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
