- bron: Stad van hout
- transcriptie: Daniël
Omwonenden
Vroeger had je buren. Dat waren mensen die in hetzelfde huis
woonden, maar aan de andere kant van het muurtje waarmee
getracht werd de indruk te wekken dat iedereen een eigen villa
had onder die ene kap. Of het waren mensen die aan de overkant
van de straat dag en nacht door de geraniums zaten te loeren
of iemand in de straat het beter had dan zij. Natuurlijk was
er wel eens bonje, maar je wist met wie. En je kon nog wel
eens een kopje suiker van ze lenen.
Tegenwoordig heb je Omwonenden. Waar
zij om wonen en wie het precies zijn blijft een wazige zaak.
Zij ondervinden overlast. In een straal van zeker vijf
kilometer rondom hun huis kan geen enkele activiteit
plaatsvinden, of ze krijgen het op hun zenuwen, gaan
handtekeningen lopen verzamelen die geen van allen leesbaar
zijn en er valt niets van ze te lenen.
In mijn jonge jaren was er nog een
groot aantal bedrijven gevestigd in de binnenstad, zonder dat
iemand het in zijn hoofd kreeg om te gaan protesteren. Nu
krijgen Omwonenden het al op hun heupen van een sigarenwinkel.
Ze willen wel auto kunnen rijden, maar ze protesteren tegen
ieder verkeer in hun straat. Ze willen wel gezelligheid, maar
liggen meteen bij het stadsbestuur op de stoep als er een
café in de buurt dreigt te komen. Ze willen wel naar
Spanje vliegen, maar Schiphol moet weg. Ze willen wel in
Haarlem wonen, maar tegelijkertijd in het Openluchtmuseum.
Omwonenden zijn ook nog, behalve
zenuwziek, doodsbang van iedereen die volgens hun beperkte
inzichten niet onder 'fatsoenlijke mensen' valt. Dus een
poging om ergens een Vrouwenhuis te vestigen leidde tot
reacties alsof het om een nieuw clubhuis voor de Hell's Angels
ging.
Waar Omwonenden absoluut niet tegen
kunnen, is kunst. In de vorige eeuw was er nog niets aan de
hand: in 1875 werd de beeldengroep op het Teylers Museum
geplaatst, vermoedelijk voorstellende de Schone Kunsten, maar
in werkelijkheid de vriendinnen van de beeldhouwer, waarvan
eentje aangetut als geflipte engel. Toen stond er in de krant
dat 'de schoonheid van dit Kunstwerk allerwege wordt
geroemd.'
De opvattingen omtrent 'schoonheid'
blijken allerwege nooit verder te zijn gekomen dan 1875:
kunstwerken waar Omwonenden niet onmiddellijk een geflipte
engel in herkennen, kunnen rekenen op luid misbaar. Waarbij
altijd de kosten van het kunstwerk worden opgevoerd, die de
belastingbetaler moet ophoesten. De arme Zonnevechter heeft de
strijd al lang opgegeven en maakt de indruk op een
sukkeldrafje de Vleeshal in te willen vluchten.
Het Haarlem dat Omwonenden zich wensen
heeft overal tweerichtingsverkeer en je mag ook overal
parkeren. Een pittoresk stadje, dat het midden houdt tussen de
Efteling en een luxe bungalowpark, met minder inwoners dan in
het begin van de 19e eeuw, honden op wieltjes en overal
geflipte engelen met blote billen waar water uitkomt.
In werkelijkheid protesteren
Omwonenden natuurlijk tegen heel andere dingen. Ze zeuren over
het uitzicht en bedoelen dat hun vrouw oud en lelijk wordt,
hun man steeds meer as morst en steeds minder zegt. Ze gewagen
van geluidsoverlast en bedoelen dat hun zoon of dochter omgang
heeft met een gluiperd of lellebel. Soms uit zich de onvrede
in het schrijven van ingezonden stukken, waar geen krant iets
aan heeft. 'Velen met mij....' Dat is nog waar ook, al hebben
ze geen vermoeden van elkaars bestaan. Ze zijn niet te helpen.
Ze vormen de perfecte tegenhanger van 'de gemeente', een even
vormloos lichaam, dat echter zeer goed in staat gebleken is om
zich met hele volksstammen het gat te vegen. Iemand klaagt en
de klacht 'wordt niet ontvankelijk verklaard.' Niemand die dat
begrijpt, dus klagen blijven ze,
bij voorkeur over dingen die ver van hun bed zijn. Ze hebben
geen idee wie er naast ze woont, tot er vliegen uit de
brievenbus komen.
De mensen wonen niet meer naast, maar
om en de vraag is waar om.
Inhoud op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
| Gegenereerd door DVEGEN 3.2 op 2004-10-09 |
|
|
