Josee Koning, ex-vrouw en zangeres:
"Vanmorgen om 11.45 uur hadden we het over Lennaert en toen moest ik
ineens heel erg hard huilen. Later bleek dus dat hij op dat moment is
gestorven. Lennaert en ik zijn twaalf jaar samen geweest en ook na onze
scheiding hebben we veel contact gehouden. We hebben prachtige dingen
meegemaakt. Zijn dood doet erg pijn. Gelukkig heb ik gisteravond
afscheid van hem kunnen nemen.
Rob de Nijs, zanger:
"Ik ben vreselijk geschrokken, want ik heb heel lang met hem
samengewerkt. Hij maakte prachtige teksten, waaruit een groot verlangen
sprak. Jammer dat Lennaert altijd in de schaduw van Boudewijn heeft
moeten werken."
Jaap Pop, burgemeester van Haarlem:
"Ik ben intens bedroefd. Lennaert en ik hadden een wederzijdse band. Hij
was een groot tekstschrijver. Bovendien werkte hij heel precies. Dat
lees je in al die verhalen over Haarlem bestaat niet, waarin hij
werkte als een historicus, zo zorgvuldig. Vooral Haarlem zat heel diep
in zijn beleving. Dat wist hij heel goed over te brengen. Hij was trots
op z'n stad en de mensen kenden hem ook. Hij was een herkenningspunt,
een personificatie van die Haarlemse wereld. Een markant mens met een
hoog inhoudelijk gehalte. En zo zal hij ook in de toekomst bekend zijn."
Jan Haverkort, ex-wethouder cultuur van Haarlem:
"Het ging de laatste tijd niet zo goed met Lennaert. Daarom ben ik
regelmatig met hem gaan eten. Dat leverde een persoonlijke band op. Hij
was een eigenzinnig type en in die zin een echte Haarlemmer. Gelukkig
heeft hij zich niet aangepast aan de Gooise matras, waar hij toch veel
successen heeft gehad. Neem bijvoorbeeld Welterusten, mijnheer de
president dat een enorme impact heeft gehad op de Nederlandse jeugd.
Als landelijk bekend tekstschrijver legde hij een verbinding tussen
Haarlem en de rest van Nederland. Ik zal hem als persoon zeer missen."
Frans Nypels, oud-hoofdredacteur van Haarlems Dagblad:
"Ik kan nu nog niet reageren. Ik heb het net gehoord en ben er
behoorlijk kapot van." (Een uur later). "Ik voel me treurig. Wij hadden
een relatie zonder woorden. Als we in een café zaten, dan vroeg
ik hoe het met zijn kat ging. Want ik snapte niet, hoe iemand iets met
z'n kat kan hebben. Hij gaf dan een kort antwoord en vervolgens zaten we
maar wat te kijken. Ja, een relatie zonder woorden. De krant en hij
hadden elkaar nodig. Lennaert kreeg van de krant een podium met veel
Jolanda Prinsen, beeldhouwer:
"Ik heb gisteren nog zijn hand vastgehouden in het ziekenhuis. Ik moest
hem nog wat vertellen, alhoewel ik me afvraag of hij gehoord heeft wat
ik tegen hem zei. We troosten elkaar altijd als we liefdesverdriet
hadden of als er iemand dood was gegaan en er zijn er de laatste vijf
jaar flink wat gegaan, hoor. We hadden altijd heel erg met elkaar te
doen. Dan zei hij: "Ah meisje, hoe gaat het?" Maar niet dramatisch. Met
een knipoog. We grapten altijd over de dood heen."
Kick van der Veer, samensteller van de verzamelbundel
Ik doe wat ik doe met teksten van Lennaert Nijgh:
"Ja, dat is even slikken. De man, die het Nederlandse lied volwassen
heeft gemaakt, is niet meer. Hij heeft het Nederlandse lied onder het
grote publiek gebracht. Daarvoor had je Jules de Corte, maar die was
toch meer voor de kenners. Lennaert had in zijn liedteksten dat barokke.
Hij was een soort rederijker, die elke versvorm beheerste, maar soms ook
maar wat aanrommelde. Althans, het leek alsof hij klakkeloos wat
opschreef, maar intussen was hij doelbewust aan het werk. Tijdens de
samenstelling van zijn liedboek hebben we heel wat nachtelijke faxen
uitgewisseld. Dat was één groot feest. Hij was toen al een
nachtuil en ik ook. Al die fantastische opmerkingen en filosofietjes heb
ik hier nog allemaal liggen. Het is treurig dat hij er niet meer is."
Cobi Schreijer, oud-eigenaresse van De Waag:
"Vanaf dat ik hem ontmoette, hoorde hij bij mijn leven. En niet alleen
omdat hij veel teksten voor me heeft geschreven. Begrijp me goed: ik was
niet een van zijn vriendinnen, hoor. Nee, het had een kind van me kunnen
zijn. Was ie ook: als hij plotseling in de problemen zat, dan kwam hij
als eerste bij mij. Lennaert was een groot talent, maar eenzamer dan
mensen wisten. Hij wist zo ontzettend veel. Ging je met hem praten dan
kwam er een stortvloed van kennis uit dat hoofd. Mijn dochter zei ook:
'Mam, je moet niet met Lennaert willen praten; je moet hem lezen."
Lennaert Nijgh wordt volgende week in besloten kring begraven.
|
|
