| Gegenereerd door |
 |
Toen de hoofdredactie, zestien jaar geleden, nadrukkelijker wilde uitdragen dat we ons als krant een onderdeel van de stad voelen, was de naam van Lennaert Nijgh snel gevallen. Hij belichaamde het ultieme Haarlem-gevoel. Was Lennaert daartoe bereid? Na zijn talrijke successen als tekstschrijver, leidde hij een min of meer teruggetrokken leven. Die uitnodiging van de krant zou hem uit de anonimiteit halen. Lennaert had er wel zin in. Een podium voor zijn alledaagse bespiegelingen.
Het werd een langdurige relatie. De columns waren een succes. De nachtelijke omzwervingen door de binnenstad, de capriolen van de kat Meneer, de avonturen op het goede schip De Jonge Jacob. Voor de vaste lezers werden dat door de jaren heen bekende figuranten in zijn ontboezemingen. Lennaert kreeg een eigen publiek en hij koesterde zijn vaste plek. Hij hechtte aan de traditionele opmaak: geen rare fratsen met afwijkende vormgeving of frivool uitgesneden fotos. Nee, Lennaert wilde communiceren met zijn lezers op de traditionele manier: een pasfoto boven een gestrekte kolom in vrije regelval. Bij voorkeur met zijn handtekening onder het stukje.
De eerste jaren kwam hij steevast op de brommer naar de Waarderpolder om er zijn met de hand getikte stukje persoonlijk aan te reiken. Bij een witte boterham met kroket in de kantine van de krant kon de stadsproblematiek nog wel even worden doorgenomen. Toen de nieuwe technieken het hem mogelijk maakten ook op de boot te blijven schrijven, zagen we hem helaas steeds minder op de redactie. Wie hem wilde spreken, moest 's middags maar naar de kroeg komen.
Naast columns maakte Lennaert kerstverhalen voor deze krant. In 1995 toen Haarlem 750 jaar bestond, leverde hij zélf een bijdrage aan de geschiedenis door voor de zaterdagbijlage niet minder dan 52 paginagrote verhalen over het verleden van de stad te schrijven. Onder de titel 'Haarlem Bestaat Niet' rekende hij op zijn eigen wijze af met alle historische feiten waar Haarlem zich - vaak ten onrechte - op laat voorstaan.
Veel is niet of anders gebeurd. Lennaert bestond en is nu ook geschiedenis. Hij zal herinnerd worden als een van de meest succesvolle tekstschrijvers van Nederland. De lezers van Haarlems Dagblad zullen vooral Meneer, het goede schip en zijn persoonlijke belevenissen missen. Het leven van Lennaert gaf de krant en de stad een eigen kleur.
Slaap zacht, achter de groene heuvels.
De hoofdredactie
donderdag, 28-11-2002
© Copyright 2002 Haarlems Dagblad. Alle rechten voorbehouden
|
|