transcriptie: Wim (herzien door Daniël)

LENNAERT
NIJGH:
ik zie niet
waarom
KUNST
niet
commercieel
kan zijn

Iedereen kent zo langzamerhand Het Sprookje Van Lennaert En Boudewijn. Wie zich voor Boudewijn de Groot interesseert weet dat de tekstdichter die bijna Boudewijns hele repertoire schrijft LENNAERT NIJGH heet. Zo weet ook een groot deel van ons volk dat Boudewijn is "ontdekt" doordat hij eens één liedje heeft vertolkt in een film van diezelfde Lennaert, die naast tekstdichter ook cineast is. Boudewijn en Lennaert. Hun namen worden meer dan ooit in één adem genoemd, nu er een boek, een langspeelplaat èn een televisieshow door het duo is gemaakt, die alle drie de naam "Voor de overlevenden" dragen. Het komt zelden voor dat een tekstschrijver bekendheid krijgt. Meestal is de vertolker van een lied de enige die de massa leert kennen. Omdat Lennaert Nijgh zó'n unieke figuur op zijn terrein is, wilde ik jullie, door middel van het volgende interview, kennis met hem laten maken.
Eva jr.: Hoe zie je de plaats van een tekstdichter?
L. N.: Een tekstdichter is afhankelijk van een artiest. Als hij niet zelf een lied kan brengen, moet hij iemand vinden die het wel kan. Ik schrijf mijn teksten op iemand. Als ik een tekst voor Boudewijn maak, heb ik hem steeds in mijn hoofd. Ik probeer me uit te drukken op een manier die hem ligt, zodat hij zelf zoveel mogelijk achter de tekst kan staan. Ik kan niet zo maar in het wilde weg schrijven. Ik wil van te voren weten wie een lied gaat brengen.
Eva jr.: In hoeverre vind je een tekst belangrijk in een liedje? Platen met de meest onbenullige teksten worden vaak enorm verkocht.
L. N.: Dat is gewoon een heel andere afdeling. Daar heb ik niks mee te maken. Ik ben tekstdichter. Wat Boudewijn brengt is eigenlijk op muziek gezette poëzie.
Eva jr.: Wat stel je je voor van Boudewijn zonder jouw teksten?
L. N.: Zonder mij had Boudewijn het gewoon niet gedaan. Dan was hij cineast geworden of iets anders, maar in elk geval geen zanger. Ik heb hem echt om moeten praten, want hij zag er eerst niet veel in. We zijn er eigenlijk voor de grap mee begonnen. We hadden niet verwacht dat het zo zou lopen.
Eva jr.: Schrijf je uitsluitend voor Boudewijn? Heb je daar een dagtaak aan?
L. N.: Ik maak, op enkele nummers na, het hele repertoire van Boudewijn. Dat is een behoorlijk zware taak. Ik zit soms maanden aan een langspeelplaat te werken. Dan ga ik weer een tijdje filmen, want je kan niet een heel jaar schrijven. Dan raak je volkomen leeg. Ik vertaal soms voor andere artiesten en ik heb laatst teksten gemaakt voor Adèle Bloemendaal, en voor een aantal televisieshows van Rob Touber. Ik zou trouwens best wat meer voor vrouwen willen schrijven. Vooral voor Liesbeth List.
Eva jr.: Als je inderdaad op "iemand" schrijft zullen je teksten voor iemand als Liesbeth heel anders zijn dan die voor Boudewijn.
L. N.: Ja. inderdaad. Boudewijn voelt mijn teksten heel goed aan. Behalve de erotische. Teksten die betrekking hebben op liefdesproblemen begrijpt hij niet, omdat hij er zelf nooit last van heeft gehad. Hij is heel jong en heel gelukkig getrouwd.
Eva jr.: Zou je die teksten dan niet beter door iemand anders kunnen laten brengen?
L. N.: Ik ken niemand die dat zou kunnen. Behalve één man, en die staat erop om alleen zijn eigen teksten te gebruiken. Ramses Shaffy. Die weet precies wat ik bedoel. Hij is een ontzettend fellevend mens. En een erg ongelukkig mens. Boudewijn is veel meer in zichzelf gekeerd dan Ramses. Ze hebben ook een heel verschillende presentatie.
Eva jr.: Er wordt hier en daar gemompeld dat "Voor de overlevenden" slaat op de overlevenden van een atoomoorlog. Klopt dat?
L. N.: Nee, daar klopt niets van. Het zijn geen biologische overlevenden. Het is moeilijk uit te leggen. Als je begint, ben je nog vol illusie's en idealen. Op een gegeven moment ontdek je dat daar niets van over is gebleven. De mensen leggen zich erbij neer. Ze worden van die gezapige uitzichtloze, verstandige mensen, die men volwassen pleegt te noemen. Maar er is een kleine groep, die zich toch verzet. Die probeert toch ergens voor te vechten, om iedere keer weer illusies te hebben. Dat zijn de overlevenden. Daarom is er in "Voor de Overlevenden" veel kindertaal. Er is ook een tekst die ik heb gemaakt met de gedachte in mijn hoofd aan de schilderijen van Jeroen Bosch. Er staan geen protestsongs meer in. Boudewijn en ik hebben er een hekel aan dat hij steeds protestzanger wordt genoemd.
Eva jr.: Dat hebben jullie zelf in de hand gewerkt, door protestplaten uit te brengen, toen het protest juist in de mode was.
L. N.: Ja, dat is misschien wel zo, maar zijn liedjes zijn beslist geen protestsongs. Het zijn meer chansons, of luisterliederen. zoals ze in België zeggen.
Eva jr.: Het lokt natuurlijk allerlei vergelijkingen uit, als je net in dezelfde tijd als de protestprofeet Bob Dylan opeens een beatbegeleiding toe gaat passen . . .
L. N.: Dat was gewoon een grap. Wat ik wil zeggen is te moeilijk voor beat.
Eva jr.: Vind je Nederlands een hanteerbare taal?
L. N.: Nederlands is een uiterst moeilijke, maar zeer literaire taal. Je kunt er heel mooie dingen mee doen.
Lennaert kan het weten.
LAURIE

Foto: Wim van der Linden




Gegenereerd door DVEGEN 3.2 op 2004-10-09
email