Pastorale
(1968)
bron: Tachtig teksten/1975
Tachtig teksten is uit de roulatie.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Er zingt een orgel in de wind
over heel de stad,
er zingen stemmen in de wind
die 'k heb liefgehad.
De zon zaait parels op het gras
er is een feest op elk terras.
Waarom voel ik de lente niet?
Ik zing alleen mijn oude lied:
dit is voor mij een grijze lente.
Ik weet: de winter was te lang,
mijn geduld te kort,
ik weet, de winter was te lang,
nu het lente wordt.
Ik weet dat ik in deze nacht
te lang op liefde heb gewacht,
ik weet: de zon die terugkeert vindt
mij als een grijsgeworden kind
in deze late grijze lente.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Ben ik de kou?
Ben ik het ijs?
Ben ik de dood?
Ah, ik ben de liefde.
Ik zwaai met mijn mouwen van weerwolven bont,
een ijsbloemensluier daalt neer uit mijn mond,
het vuur glanst in de dwergenhut,
het dooft als ik mijn bergen schudt,
in regens verdwenen
van ijsgruis en stenen.
Ben ik de kou?
Ben ik het ijs?
Ben ik de dood?
Ah, ik ben de liefde.
Mijn minnaar, de zon, keerde terug van zijn reis,
hij kust met zijn stralen mijn lichaam van ijs
en 's avonds bloost mijn bergenrood,
mijn tranen zijn de dwergendood,
hij zal mij verwarmen,
ik smelt in zijn armen.
Ben ik de kou?
Ben ik het ijs?
Ben ik de dood?
Ah, ik ben de liefde.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
En bij het water speelt een kind
en alle schelpen die het vindt
gaan blinken als ik lach.
Ik hou van je warmte op mijn gezicht,Ik scheur de rotsen met mijn stralen,
ik hou van de koperen kleur van je licht,
ik geef je water in mijn hand
en schelpen uit het zoute zand,
ik heb je lief, zo lief.
De maan is te koud, de nacht te grijs,Als ik de aarde ga verwarmen,
toe neem me toch mee naar je hemelpaleis,
daar wil ik zijn, alleen met jou
en stralen in het hemelblauw,
ik heb je lief, zo lief.
Mijn kind, ik troost je, kijk omhoog,
vandaag span ik mijn regenboog,
die is alleen voor jou.
| Ik wil liever branden, neem me mee, | |
| Nee, nooit sta ik een seconde stil. | |
| wanneer je vanavond gaat slapen in zee | |
| Geen mens kan mij dwingen, wanneer ik niet wil. | |
| en vliegen langs jouw hemelbaan, | |
| Geen leven, dat ik niet begon. | |
| ik wil niet meer bij jou vandaan. | |
| Je kunt niet houden van de zon. | |
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Zomeravond in de regen,
warm en grijzig licht om negen uur
en even later in de straten
een laatste gloed van zon,
ik weet nog goed dat ik toen alles kon.
Ik hoefde niet naar bed en ik mocht zomaar mee,
met de Blauwe Tram naar de duinen en de zee,
naar het strand en naar de ijssalon.
De zeewind speelde met de vlaggen
en iemand zei dat je weer lachen mocht.
Mijn interesse gold de flessen
van geslepen kleurig glas.
Ik wilde ook een ijsje voor mijn beer
en hij moest ook een lintje als ik droeg op m'n jas,
oranje als de flessen en de zon in 't spiegelglas,
de wind rook zacht naar zout en teer.
En aan de toonbank twee soldaten
waarmee mijn vader aan het praten was,
die naar me lachten toen ik achter
zijn rug gezichten trok.
De jongste kocht vanilleijs voor mij,
toen tilde hij me op en keek me even aan
en zei in een taal die ik niet kon verstaan:
als ik terugkom, is ze even groot als jij.
Deze tramlijn, in menig opzicht een unicum in ons land, was voor
velen een begrip. Hoevelen hebben niet als kind, gewapend met schep
en emmertje, de hoge forse wagens beklommen met het prettige
vooruitzicht een dagje aan zee door te brengen? De rit was vol
afwisseling, met als hoogtepunt het viaduct over de spoorbaan bij
Aerdenhout. Ouder geworden kon men genieten van het prachtige
panorama in de duinen. Dit alles is nu historie; de bus heeft het
pleit gewonnen.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
"Victoria met je regenboogogen,
Victoria, liefde van zon en van nacht."
De slager komt en schreeuwt vol haat:
mijn dochter kwam niet thuis vannacht,
die kerel roept haar naam op straat,
natuurlijk heeft hij haar verkracht.
Meteen haalt hij zijn ponjaard uit
en steekt de zanger door en door.
De mensen morren: zo'n schavuit!
en ver weg zingt een koor:
"Victoria met je regenboogogen,
Victoria, liefde van zon en van nacht."
De nachtwacht met zijn uilekop
komt roepend langs: de klok heit één,
de spullebaas ruimt droevig op,
de kermis ging, de zon verdween.
Een maskerade zingt op straat
en in de kroegen klinkt het weer,
de toren die de uren slaat
speelt een laatste keer:
"Victoria met je regenboogogen,
Victoria komt en ik wacht en ik wacht . . ."
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Mijn halfverteerde teddybeer,
zijn glazen ogen uitgerukt,
holt zich het zaagsel uit de naad
op vilten zolen over straat
en neemt de houten tram
van Nooitgedagt naar IJlst
hij komt nooit terug.
Bouw een hut in de boom
nooit meer verder wakker worden
Neurenberger droom.
Twee ogen open: het is de dag
en dadelijk is het donderdag
de koude tocht komt zeuren
aan mijn warme dekentent.
Ik ben moe en nog lang niet gewend
in het licht -
zonder navelstreng te leven
ik blijf binnen in mezelf.
Mijn alpenlandschap van papier
de trein rijdt eeuwig in het rond
een pluchen haas als passagier
van hier naar Made in Germany
de haas wuift met één poot
de ander is hij kwijt
hij komt nooit terug.
Bouw een hut in de boom
nooit meer verder wakker worden
Neurenberger droom.
Als ik mijn armen traag beweeg
weet ik het weer: jouw plaats is leeg
jij was warm en jij was speelgoed
en ik heb jou stukgemaakt
nu je eindelijk zoek bent geraakt
heb ik spijt -
en in plaats van in jouw armen
kruip ik verder in mezelf.
Bouw een hut in de boom
nooit meer verder wakker worden
Neurenberger droom.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|
