| Gegenereerd door |
 |
Mensen om me heen
(1967)
bron: Tachtig teksten/1975
Tachtig teksten is uit de roulatie.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
Wel ben ik liever thuis dan in een kroeg, maar thuis sluipt 's nachts de stilte om me heen en denken over jou deed ik genoeg, dus blijf ik dan maar liever op de been, want slapen gaat allang niet meer alleen. Alleen is maar alleen, ik ken de stad, wanneer ik eenmaal lastig ben en zat is ieder lichaam even warm en zacht en helpt vergeten wat ik eenmaal had. Zo ken ik mijn vriendinnen van één nacht.
Wanneer de dag komt zie ik pas mijn prooi;
Soms droom ik half dat ik weer iets herken:
of sletten noemt, of over zeden zwetst, laat hem een ziekte krijgen vol venijn, we sliepen met elkaar en dat was fijn en daarom heb ik niemand ooit veracht, maar ik zal jullie altijd dankbaar zijn. Zo ben ik, mijn vriendinnen van één nacht. |
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Mijn wagen rijdt verder als een pompoen,
de prins is vanavond op pad,
hij heeft z'n sokken vol gaten en één glazen schoen
en z'n laarzen geleend aan de kat
en onder de motorkap suizen
in hun tredmolen zes witte muizen.
| AAAAAH, | CINDERELLA! |
| CINDERELLA! | |
| CINDERELLA! |
En daar rijdt voor me een man
met z'n hoofd in z'n hoed,
die werkelijk niet kan rijden,
ik wed dat ik het wel kan,
ik kan het dubbel zo goed,
ik zal hem zo dadelijk snijden.
De vuurtorenwachter daalt af naar het strand,
zijn dochter zingt in haar boom,
de leeuwen regeren met ijzeren hand,
ik verberg mijn gezicht in mijn droom,
ik voel me onzeker van binnen,
het is tijd om een List te verzinnen.
| AAAAAH, | CINDERELLA! |
| CINDERELLA! | |
| CINDERELLA! |
En boven de bossen verrijst het kasteel,
veroverd door Reinaert de Vos,
Speculaas met z'n knecht op het dak van kaneel
gooit de grendels van suikergoed los,
dan duik ik meteen in de veren
om de poele het pielen te leren.
| AAAAAH, | CINDERELLA! |
| CINDERELLA! | |
| CINDERELLA! |
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
Als jongen jatte ik hun fruit dan kreeg ik trappen voor mijn gat, toen heette ik een aartsschavuit omdat ik aan hun dochter zat. De reputatie die ik had ligt net als ik al lang op straat, ze kennen mij in deze stad, 't Is beter dat ik haar verlaat.
Mijn ouders zitten nog met mij,
Ik vond mijn liefde in dit land,
God is de liefde, verder niet. Dat is wel goed, maar ik ben slecht sinds wie mij lief was mij verliet, sinds wie ik trouw was mij verried. Maar ik wil liefde en geen haat, dus als het leven dat niet biedt is 't beter dat ik het verlaat. |
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Zal ik blijven of verder gaan?
Ik trek mijn bonte jas met bellen aan,
mijn schelpenhoed, mijn staf ter hand,
zo wandel ik door Tegenland.
In morgennevels groeien
uit kratermeren koud
suikerlelies die gaan bloeien,
stijgend onder orgeltonen,
een klokkenspel van goud.
De wind waait uit het zuiden,
zodat je 't horen kunt
en het verre hoge luiden
in het sneeuwwit licht blijft hangen
dat ruikt naar pepermunt.
Zal ik blijven of verder gaan?
Ik trek mijn bonte jas met bellen aan,
mijn schelpenhoed, mijn staf ter hand,
zo wandel ik door Tegenland.
Ver boven alle dalen
en nevelbergen hoog,
hoger dan de zonnestralen
zal ik stijgen met mijn dromen
langs de glazen regenboog.
Het zal me toch wel lukken
aan het einde van de reis
om de gele maan te plukken.
Zou hij naar bananen smaken
of naar vanilleijs?
Zal ik blijven of verder gaan?
Ik trek mijn bonte jas met bellen aan,
mijn schelpenhoed, mijn staf ter hand,
zo wandel ik door Tegenland.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Oranjerode vlammen van de rozen . . .
slaan uit het bos, zo groen als mos
koor: Oranje boven Oranje boven!
| Gezucht in schemerduister | |
| MENSEN OM ME HEEN! | |
| gezang en zacht gefluister | |
| MENSEN OM ME HEEN! | |
| muziek en lege glazen | |
| MENSEN OM ME HEEN! | |
| het dansen van de dwazen | |
| MENSEN OM ME HEEN! |
Wanneer er witte sterren zijn
maan en planeten verre zijn
en zacht lacht de nacht
dan heb ik mensen om me heen
ik ben niet alleen, nee
niet alleen.
O nachten dat ik jou zocht in de zomer . . .
celesta: Ein Mädchen oder Weibchenver van de vijver, in het woud
wünscht Papageno sich . . .
| Met kinderen en dieren | |
| MENSEN OM ME HEEN! | |
| midzomernachtmis vieren | |
| MENSEN OM ME HEEN! | |
| en liggen bij het vuur | |
| MENSEN OM ME HEEN! | |
| om vijfentwintig uur | |
| MENSEN OM ME HEEN! |
Wanneer de ijzelvijzel
de wolken stampt, tot sneeuw verdampt
en engelenhaar,
dan heb ik mensen om me heen
ik ben niet alleen, nee
niet alleen.
Een groep van vrienden in het bonte ronde . . .
koor: Dat gaat naar Den Bosch toe, zoete lieve Gerritje . . .
kon ik mij warmen aan hun vuur . . .
maar een muur van kristallijnen schubben
zal ons scheiden, ah,
had ik maar een hamer in de morgen
die breken zou de glazen kou
van stilte om me heen
maar ik ben niet alleen
nee nee niet alleen
niet alleen.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Ze zei iets dat ik moeilijk kon verstaan,
een man zat met een radio te spelen
die mij daarop vierstemmig mee kwam delen
dat liefde alles was wat ik nodig had.
Ze keek me een tijd later peinzend aan
en net toen ik haar schouder wilde strelen
begon het haar klaarblijkelijk te vervelen
dat ik alleen maar zwijgend naast haar zat
en ze verdween half achter 't ochtendblad.
Tot haar navel toe was wereldnieuws te lezen,
ze zei dat eau de cologne fijn zou wezen,
het speet me dat ik dat niet bij me had.
Ze leek me onder haar bikini bruin,
ze had een hoge schutting om haar tuin.
De eerste druppels vielen op mijn hand,
tijd voor thee en om je aan te kleden,
opeens leek alles jarenlang geleden,
ze deed haar kleren aan en groette mij.
Een regensluier daalde over 't strand
en kinderen huilden hard en ontevreden,
de natte vlaggen zakten naar beneden
en iets dat nooit begon was al voorbij.
De zee zocht met haar zachte mond naar mij,
de regen deed me weer naar haar verlangen,
haar golven hielden mij opnieuw gevangen,
haar kleine wrede hand liet mij niet vrij.
Steeds verder werd ik weggesleurd van 't strand,
de geur van eau de cologne woei van 't land.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Er luiden klokken in de blauwe lucht
van blauwe sparren in het glazen ijs,
kristallen groeien langzaam verder dicht:
een mathematisch vergezicht.
En om het glazen hek te sluiten
komt Fahrenheit al uit zijn kot
op sleutels van opaalglas fluiten
van Nader tot U, mijn God.
Geel is de kleur die ik nooit vergeet
hier in de steppe van gegoten glas
blauw is de vrucht die ik moeizaam eet
de scherven smaken scherp en wreed.
De droge stilte wordt steeds erger
zodat ik vluchten moet
want daar achter de glazen bergen
ligt het land van vlees en bloed.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
Hij lokt de dagen met zijn lier,Meester Prikkebeen
de dagen vliegen, hij blijft staan
- waar komt hij vandaan?
hij koestert de dagen van rood cellofaan
van glitter en watten en sterrenpapier
- geen mens kent zijn naam.
Lantaarnopstekers gaan stil door de nacht
hij speelt zijn draailier voor hun harige gezicht
(slaap gerust, sluimer zacht)
een paladijn met zijn soldaten
blijft even luisteren naar hem
toch blijft zijn schotel leeg, ze lachen
alleen een meisje blijft staan praten
een mager meisje van plezier.
Waarom speel jij geen ander liedMeester Prikkebeen
je ogen en je mond zijn koud
- ik weet geen refrein
ik draag op mijn borsten een sleutel van goud,
het licht in mijn oog is een ster die verschiet
- zo kan ik niet zijn.
Zij danst in de sneeuw en ze speelt tamboerijn
terwijl de lapjeskat heel stil de passie preekt
het geurt naar brood en warme wijn
en in de sneeuwnacht bij de wallen
verwachten ze het nieuwe jaar
de laatste dag komt aangevlogen
de laatste slagen zijn gevallen
een vuurpijl spuit de hemel in.
En morgen verdwijnen ze over het landMeester Prikkebeen
het nieuwe jaar is wijd en groen
de bloemenwei is leeg en groen
nooit zien ze hem terug
wie weet wat de dagen dit jaar zullen doen
zij speelt met de kat en hij zwaait met zijn hand:
vaarwel en tot ziens
tot ziens
misschien tot ziens.
Teksten op internet gezet met toestemming van Lennaert Nijgh.
De copyrights blijven onverkort geldig.
Transcripties kunnen overname-fouten bevatten. Correcties zijn welkom.
|
|